کتابی که دوست داشتی پدر و مادرت بخوانند

ما با فرزندمان رابطه برقرار می کنیم، اما پیوند می تواند بیشتر از یک رابطه مادر و فرزندی باشد، بارداری بهترین زمان برای فکر کردن به رابطه خود با والدین است و همچنین در مورد اینکه آینده رابطه شما با فرزندتان چه خواهد بود... در دوران بارداری، پایه های رابطه مادر و فرزند شکل می گیرد، رابطه ای که هر سال که می گذرد قوی تر می شود، جنین شما در مراحل اولیه فردی منحصر به فرد است و باید بر روی خلق و خوی خوب فرزندتان تمرکز کنید. راه رفتن شما را خواهد ساخت نگرش مثبت تر است و برای ایجاد پایه ای بهتر برای روابط شما استفاده می شود.. اصول کلی این افراد این است که اگر هر روز در یک زمان مشابه اتفاقی مشابه بیفتد، کودک احساس امنیت و آرامش می کند، زیرا می داند چه اتفاقی قرار است بیفتد و جای تعجب ندارد، در حالی که والدین کودک محور هستند و سعی می کنند در کنار کودک باشند و مسائل را در اولویت قرار دهند و همیشه پاسخی قابل پیش بینی به فرزندشان بدهند و کودک متوجه می شود که به درخواست هایش پاسخ داده می شود و به این معنی است که اگر شما نیازهای شما را احساس کردید، احساس صمیمیت می کنید، به این معناست که اگر شما نیازهای شما را احساس کردید، احساس صمیمیت می کنید. با آنها، وقت بگذرانند و احساس خوش بینی داشته باشند، همه اینها به شما کمک می کند تا زندگی فوق العاده ای داشته باشید... یکی از مهم ترین ویژگی های سلامت روان، پیوند قوی بین والدین و فرزندان است، انسان موجودی اجتماعی است که این پیوند را ممکن می کند، سر و صدای کودک و بازی و حرف زدن او همه را به راه می اندازد و او را شروع می کند. تعامل با شما، اگر ما به یک واکنش نشان ندهیم گریه ها، نگاه ها و بازی های کودک و اگر نقش خود را ایفا کنیم اگر این رابطه متقابل را بازی نکنیم، خطر ایجاد مدل های وابستگی و ویژگی های شخصیتی ناامن و رهایی در وجود آن کودک برای داشتن روابط کارآمدتر دشوارتر می شود.. اگر نوزادان و کودکان به خواسته های خود نرسند و در سال های اولیه زندگی دیده نشوند، ممکن است در سال های اولیه زندگی شان پاسخ داده شوند و به آنها پاسخ داده نشود. مرحله تلاش برای جلب توجه دیگران و زمانی است که شما و دیگران آنها را موجوداتی آزاردهنده می بینید.. ارتباط را یاد می گیرد، کودکان ممکن است هنوز ندانند چگونه صحبت کنند، اما ما می توانیم با مشاهده آنها آنها را درک کنیم و با فرزندانمان در هر سنی رابطه بهتری برقرار کنیم، اگر به بسیاری از نشانه های کودک برای جلب توجه پاسخ ندهید، او آن را با صدای بلندتر بیان می کند یا با بزرگتر شدن پست تر می شود، شاید یکی از راهبردهای این مشکل تمرین بمباران عشقی باشد، یعنی به طور قابل توجهی جلوی رفتارهای متجاوزانه خود را بگیرید و از هر رفتار متجاوزانه جلو گیری کنید. دو مهمانی در یک ریتم و الگوی تعاملی، زمانی که کودک مسئول جدایی خود از والدینش است، احتمال ناامنی و وابستگی کمتری نسبت به زمانی که والدین قبل از آماده شدن او را ترک می‌کنند، می‌شود، والدین می‌توانند کودک را تشویق کنند که چنین موقعیت‌هایی را بپذیرد، این امر در نیمه‌های شب، تنها ماندن در اتاق، رفتن به مهمانی تنها و هر موقعیت دیگری که کودک بدون شما باشد صدق می‌کند... هر رفتاری که از شما سرچشمه می‌گیرد، به فرزندانتان یاد می‌دهید طوری رفتار کنند، حتی رفتاری که شما آن را تایید نمی‌کنید، وظیفه والدین رمزگشایی از رفتار کودکان است، پشت هر رفتاری احساسات نهفته است، به محض اینکه آن احساس را کشف کردید، با آن همدلی کنید... مهارت های حل مسئله، توانایی دیدن و احساس کردن چیزها از دیدگاه دیگران .... همه در هر سنی به توجه نیاز دارند.. کودک می تواند از روش همکاری استفاده کند، روش همکاری زمانی است که شما و فرزندتان برای حل یک مشکل با هم کار می کنید و در این زمینه بیشتر یک مشاور هستید تا یک دیکتاتور، در این روش ابتدا مشکل را از طرف خودتان توصیف کنید، دوم احساس پشت رفتار را کشف کنید، سوم آن احساس را تایید کنید و در نهایت با هم راه حلی پیدا کنید، در این روش به کودک کمک می شود تا مهارت های ضروری مانند رفتارهای ناامید کننده، ناامید کننده و کمکی را برای کودک ایجاد کند: انعطاف پذیری، مهارت حل مسئله، و همدلی.. محدودیت برای هر رابطه ای مهم است.. محدودیت نوعی مرزبندی است.. این مرزبندی با آرامش اما با قاطعیت بیان می شود و با مرزبندی، فرزندان حدود شما و دیگران را می شناسند.. والدین باید این مرزبندی را با توجه به شرایط خود ایجاد کنند، حتی اگر کودک شما هنوز کلمات را درک نکند.. توصیف احساسات خود به این روش، یک عادت خوب است برای رسیدن به هدف... \_ محیطی خانگی و امن ایجاد کنید که در آن تفاوت ها با ایمنی بیان شود نیاز فرزندانتان به بازی با افراد در سنین مختلف را بپذیرید \_ بپذیرید که شما هم اشتباه می کنید، بنابراین نمی توانید در برابر آن اشتباهات حالت تدافعی به خرج دهید و با پذیرش اشتباه و ایجاد هر تغییری آن را جبران کنید. برای نجات آنها از مشکلات عجله نکنید، بلکه به آنها کمک کنید تا راه حل های خود را با درک خود بیابند و به آنها بگویید چه کاری انجام دهند. \_ می توانید به فرزندتان کمک کنید تا از طریق آنها راه هایی برای بیان احساسات واقعی خود بیابد و آن احساس را تأیید کنید و سعی کنید احساسات او و خودتان را درک کنید... تیم تحقیق و ترجمه جان زیبا