بیماری صرع دارای انواع مختلفی است که عبارتند از:

صرع کوچک :

صرع کوچک در کودکان اتفاق می‌افتد و باعث می‌شود که کودک برای چند مات و مبهوت باقی بماند. در این حالت کودک به حالت عادی برمی گردد. این نوع از صرع معمولاً با نوار مغزی تشخیص داده می شود.

صرع بزرگ:

شخص بدون هشدار یا علائم قبلی، می‌توان سفتی را در خود می‌گیرد و به زمین می‌خورد. سپس فرد تشنج شده و تکان های غیرارادی برای مدت ۱ الی ۲ دقیقه طول خواهد کشید. بعد از چند دقیقه شلیک می شود و ممکن است فرد بی اختیاری شود.

صرع کانونی یا غیر منتشر :

هنگامی که تشنج در یک ناحیه از مغز باشد، به آن تشنج کانونی گفته می شود.

صرع کانونی ساده :

در این نوع تشنج هوشیاری فرد از بین نمی رود. امکان دارد فرد تصویر، بو، احساس، مزه یا صدای اشیاء اطراف به گونه دیگری تجربه کند. این نوع از تشنج می تواند به پرش ناخواسته اعضای بدن مانند دست ها و پاها و علائم حسی خود به خودی مانند مورمور شدن، سرگیجه و یا نورهای خیره کننده تبدیل شود.

صرع کانونی کامپلکس:

این نوع تشنج هوشیاری و آگاهی را از بین خواهد برد و می تواند باعث شود هوشیاری برای دوره ای از بین برود. این تشنج ها می تواند باعث حرکات خیره کننده و بی هدف از جمله چرخش دست ها، جویدن، بلعیدن یا راه رفتن دایره وار می شود.

صرع تونیک:

این نوع ازصرع می‌تواند به راحتی تبدیل شود. این نجات عموما بر روی روی پشت، بازوها و پاها تاثیر می گذارند و می شوند به فرد بر روی زمین می شود.

صرع کلونیک:

این نوع از صرع با حرکات ریتمیک و پرشی رابطه دارد که بر روی گردن، صورت و دست ها تأثیر می گذارد.

صرع میوکلونیک:

این نوع از تشنج به صورت پرش های کوتاه مدت و پاکی دست ها و پاها خواهند شد.

صرع آتونیک:

این نوع از کنترل کنترل خواهد شد.

صرع تونیک – کلونیک:

تشنجات تونیک – کلونیک یا گراندمال به دست دادن هوشیاری، سفتی و لرزش بدن و گاهی از دست دادن کنترل مثانه یا گاز گرفتن زبان انجام می شود.