تراش دندان کامپوزیت چه برای انتخاب و عوارضی دارد؟

تراش دندان برای کامپوزیت یکی از مسائلی است که بسیاری از افراد قبل از انجام این درمان زیبایی درباره آن پرسش دارند. با توجه به اهمیت حفظ مینای دندان و دستیابی به نتیجه طبیعی، میزان تراش و هدف از آن باید دقیق و بهینه باشد. تراشیدن دندان به‌طور معمول برای ایجاد سطح مناسب جهت اتصال مواد کامپوزیت و اصلاح شکل دندان‌ها انجام می‌شود. این فرآیند می تواند به بهبودی و هماهنگی، بهبود تراز بایت و افزایش دوام کامپوزیت کند، اما میزان تراش در این روش بسیار کمتر از سایر روش های کمک زیبایی مانند لمینت سرامیکی است و مجموعه ای با بافت سالم همراه است.

تراشیدن دندان برای کامپوزیت برای انجام چه کاری انجام می‌شود؟

تراشیدن دندان برای کامپوزیت معمولاً کم‌تهاجمی و محدود است و هدف اصلی آن آماده‌سازی سطح دندان برای اتصال بهتر مواد و اصلاح ناهمواری‌های جزئی است. این کار باعث می‌شود مواد کامپوزیت به صورت محکم روی مینای دندان بچسبند و خطر جدا شدن یا پوسیدگی دندان کاهش یابد. همچنین، تراش امکان دستیابی به فرم طبیعی دندان‌ها و هماهنگی لبخند را می‌کند، تا ظاهر دندان‌ها زیبا، طبیعی و مناسب با سایر دندان‌ها دیده شود.

علاوه بر بهبود ظاهر، تراش دندان نقش مهمی در دوام و عملکرد خدمات درمانی دندانپزشکی دارد. با ایجاد اتصال قوی‌تر بین دندان و کامپوزیت، طول عمر مواد افزایش یافته و ترک‌خوردگی یا لب‌پر شدن آن باعث کاهش می‌یابد. همچنین تراشئی در اصلاح تراز بایت جزییات است، فشار جویدن را یکنواخت می‌کند و سلامت پریودنتال لثه و دندان‌های اطراف را حفظ می‌کند. به این ترتیب، تراش دندان برای کامپوزیت هم به زیبایی لبخند کمک می‌کند و هم عملکرد دندان‌ها را بهینه می‌سازد.

علت تراش دندان جهت نصب کامپوزیت

تراش دندان برای کامپوزیت امکان پذیر است که چندین بار انجام شود که کدام هدف را دنبال می‌کنند.

اطمینان از تناسب و اتصال مناسب

تراش جزئی سطح دندان باعث می‌شود چسب‌های مخصوص کامپوزیت به صورت یکنواخت و محکم روی مینای دندان قرار گیرنده. این کار از جدا شدن مواد، پوسیدگی دندان در طول زمان و ایجاد فاصله بین کامپوزیت و جلوگیری از میکند. اتصال قوی می‌تواند امکان اصلاح فرم دندان‌ها را بدون ایجاد مشکلات ثانویه فراهم کند.

دستیابی به ظاهر طبیعی

تراش دقیق اجازه می‌دهد کامپوزیت روی دندان فرم طبیعی پیدا کند و با دندان‌های مجاور هماهنگ شود. بدون این تراش، ممکن است کامپوزیت برجسته یا نامتقارن دیده شود و طرح لبخند غیرطبیعی به نظر برسد. تراش بهینه باعث می‌شود، شکل و نورگیری دندان‌ها طبیعی و هماهنگ با لبخند فرد باشد.

بهبود طول عمر و دوام

تراش صحیح دندان باعث افزایش سطح تماس بین مینای دندان و کامپوزیت می‌شود، که به نوبه خود دوام و ماندگاری مواد را بالا می‌برد. اتصال قوی تر مانع ترک خوردن، لب‌پر شدن یا جدا شدن کامپوزیت در اثر فشار جویدن یا خوردن غذاهای راحت می‌شود و باعث می‌شود سال‌ها بدون نیاز به ترمیم باقی بماند.

تشیل تراز بهتر بایت

در مواردی که دندان‌ها کمی نامرتب، بیرون زده یا بلند هستند، تراش جزئی کمک می‌کند تا تراز بایت بهینه شود. این کار باعث ایجاد یکنواخت فشار جویدن، کاهش ساییدگی دندان‌ها و حفظ سلامت می شود لثه می‌شود. همچنین کامپوزیت بعد از تراش بهتر روی دندان می‌نشیند و حس طبیعی بودن هنگام جویدن ایجاد می‌کند.

نحوه تراشیدن دندان برای کامپوزیت

تراشیدن دندان برای نصب کامپوزیت معمولاً کم‌تهاجمی و محدود است و هدف اصلی آماده‌سازی سطح دندان برای اتصال بهتر مواد و اصلاح ناهمواری‌ها می‌باشد. این فرآیند توسط دندانپزشک با دقت بالا و ابزارهای مخصوص انجام می‌شود تا مینای دندان تا امکان حفظ شود.

1. بررسی و برنامه‌ریزی درمان: دندانپزشک ابتدا وضعیت دندان‌ها، تراز بایت و فرم لبخند را بررسی می‌کند و نقاطی را که نیاز به اصلاح دارند، می‌کنند.
2. بی‌حسی موضعی: برای راحتی بیمار و جلوگیری از درد، ممکن است موضع بی‌حسی انجام شود، به خصوص اگر تراش جزئی ولی دقیق باشد.
3. تراش سطحی مینای دندان: با استفاده از فرزهای مخصوص دندانپزشکی، سطح دندان به صورت جزئی تراشیده می‌شود. این تراش معمولاً کمتر از 0.5 میلی‌متر است و تنها برای ایجاد اتصال بهتر و فرم دهی دندان کافی است.
4. صاف کردن و آماده‌سازی سطح: بعد از تراش، سطح دندان صیقل داده می‌شود تا هیچ ناهمواری یا برجستگی باقی نماند. این کار باعث می‌شود کامپوزیت به صورت یکنواخت روی دندان قرار گیرد و ظاهر طبیعی ایجاد شود.
5. آماده‌سازی برای اتصال کامپوزیت: پس از تراش و صیقل، دندان برای اتصال مواد کامپوزیت با استفاده از چسب‌های مخصوص آماده می‌شود و مواد روی دندان شکل‌دهی می‌شوند.

مقدار تراش دندان برای کامپوزیت

میزان تراش دندان پیش از نصب کامپوزیت معمولاً بسیار کم است و در بسیاری موارد حتی می‌توان کامپوزیت را بدون تراش انجام داد. هدف اصلی از تراش جزئی، آماده‌سازی سطح دندان برای اتصال بهتر مواد و اصلاح ناهمواری‌ها یا لکه‌های سطحی است. لمینت سرکی که نیاز به تراش قابل توجه دارد و مینای دندان را تا حد زیادی کاهش می دهد، در کامپوزیت طبیعی مینای طبیعی حفظ می شود و تنها می شود بسیار کمی از سطح دندان برداشته می شود. مقدار تراش می‌تواند به وضعیت دندان‌ها و هدف درمان متفاوت باشد:

• مشکلات جزئی فرم دندان: اگر دندان کمی نامنظم یا ناهموار باشد، تراش بسیار جزئی برای صاف کردن سطح کافی است.
• اصلاح بایت یا تراز دندان‌ها: در مواردی که نیاز به تنظیم ارتفاع دندان‌ها برای هماهنگی با دندان‌های مقابل وجود دارد، تراش و انجام می‌شود تا بایت طبیعی حفظ شود.
• رنگ یا لکه‌های سطحی شدید: در صورت وجود تغییر رنگ یا لکه‌های عمیق، مقدار کمی تراش برای بهبود ظاهر و ترکیب بهتر کمپوزیت انجام می‌شود.

در مجموع، تراش دندان برای کمپوزیت کمتر از 0.5 میلی‌متر است و سطح دندان به شکل کامل حفظ می‌شود. این روش کم‌تهاجمی باعث می‌شود بافت سالم دندان آسیب نبیند و طول عمر درمان افزایش یابد. در کنار این، دندانپزشک با کنترل دقیق، اطمینان حاصل می‌کند که هیچ چیز دیگری از مینای دندان تراشیده نمی‌شود و ظاهر طبیعی دندان حفظ می‌شود.

آیا کامپوزیت بدون تراش دندان‌ها قابل انجام است؟

بله، در بسیاری از موارد کامپوزیت دندان بدون تراش یا با تراش بسیار جزئی قابل انجام است. این روش به‌ویژه زمانی مناسب است که دندان‌ها سالم بوده و فقط نیاز به اصلاح فرم، رنگ یا بستن فاصله‌های کوچک بین دندان‌ها وجود دارد. استفاده از تکنیک های مدرن و مواد پیشرفته کامپوزیت ایجاد اتصال قوی بدون نیاز به تراش مینای دندان را فراهم کرده است.

با این حال، کامپوزیت بدون تراش برای همه شرایط مناسب نیست. در دندان‌هایی که مشکلات جدی‌تر مانند نامرتبی شدید، بیرون زدگی قابل توجه یا فرم غیرطبیعی هستند، ممکن است تراش جزئی لازم باشد تا مواد محکم و ظاهر نهایی طبیعی حاصل شود. بنابراین، تصمیم گیری درباره تراش یا عدم تراش دندان ها باید توسط متخصص دندانپزشک و بر اساس وضعیت دندان ها و درمان انجام شود.

بعد از تراش دندان می‌توانم کامپوزیت را برداشت کنم؟

بله، کامپوزیت دندان قابل برداشت است، اما باید توجه داشت که هر تراش جزئی یا حتی بسیار کم روی دندان دائمی است و بازگرداندنی نیست. این به این معناست که حتی بعد از برداشتن کامپوزیت، کمی از مینای دندان از بین رفته و نیاز به مراقبت ویژه دارد. برداشتن کامپوزیت معمول به تغییر نظر بیمار، تعویض مواد یا نیاز به درمان مجدد انجام می‌شود. در این فرآیندها، دندانپزشک مواد کامپوزیت را با ابزار دقیقی از سطح دندان جدا می‌کند که بدون آسیب به ساختار دندان وارد شود، اما باید توجه داشت که:

• مینای تراشیده شده برنمی‌گردد: بخشی از مینای طبیعی که برای اتصال بهتر تراشیده شده، دائماً حذف می‌شود.
• نیاز به محافظت و ترمیم: بعد از برداشتن کامپوزیت، ممکن است نسبت به تغییر دما یا فشار حساس و بهتر از پوشش محافظ یا فلوراید استفاده شود.
• امکان جایگزینی مجدد: دندان ماندگار دریافت کامپوزیت جدید یا سایر روش های زیبایی دندان مانند لمینت یا روکش را دارد، اما با نظر گرفتن تراش قبلی.

به‌طور کلی، کامپوزیت قابلیت برداشت دارد و درمان قابل بازنگری است، اما تراش دندان دائمی است و قبل از اقدام، باید این نکته را در نظر گرفتن انتظارات واقعی از نتیجه درمان داشته باشید. این موضوع توجه به لایه محافظ و سخت دندان است و تراشیدن آن، حتی به میزان کم، برگشت پذیر نیست. هر تراش جزئی برای کاهش دائمی مینای طبیعی می‌شود و باید پس از درمان مراقبت‌های بهداشتی برای حفظ سلامت دندان انجام شود.

افزایش دندان

ترش دندان ممکن است باعث شود مجله دندانپزشکی، میزان تفاوت دندانپزشکی در روش‌های مختلف زیبایی دندان از جمله کامپوزیت، لمینت، بلیچینگ روش شود.

<جدول> روش زیبایی دندان مقدار تراش دندان توضیحات کامپوزیت ونیر بسیار کم یا بدون تراش برای زیرسازی مواد و اصلاح مشکلات جزئی فرم یا رنگ دندان، مقدار کمی از سطح مینای دندان تراشیده می‌شود. لمینت سرامیکی (ونیر پرسلن) متوسط تا زیاد برای نصب لمینت سرامیکی، نیاز به تراش قابل توجه از مینای دندان است تا ضخامت مواد پرسلن جایگزین شود. این تراش برگشت‌ناپذیر است و دندان طبیعی دیگر بدون پوشش قابل بازگشت به حالت اولیه نیست. بلیچینگ یا سفید کردن دندان بدون تراش این روش فقط روکش تمام سرامیک زیاد برای پوشش کامل دندان، باید مقدار زیادی از مینای دندان تراشیده شود. این روش برای دندانهای آسیب دیده یا شدیدا تغییر رنگ یافته مناسب است و باعث کاهش قابل توجه ضخامت دندانهای طبیعی می شود. اینله و اونله (Inlay/Onlay) متوسط برای جایگذاری اینله وله، تنها بخش‌های مشخصی از دندان تراشیده می‌شود تا مواد به درستی روی دندان قرار گیرند و عملکرد جویدن حفظ شود. تراش محدود است و بسیاری از دندان سالم باقی می‌ماند. کامپوزیت بدون تراش بدون تراش در مواردی که دندان‌ها سالم و فقط نیاز به اصلاح رنگ دارند، فاصله‌های کوچک یا فرم جزئی دارند، کامپوزیت بدون تراش قابل انجام است. این روش کم‌تهاجمی‌ترین گزینه و محافظ مینای دندان است.

کدام دندان‌ها برای کمپوزیت تراش داده می‌شوند؟

تراش دندان برای کامپوزیت معمولاً محدود به دندان‌هایی است که قرار است ظاهر آن‌ها را اصلاح کند یا نیاز به اتصال بهتر مواد داشته باشد. بسته به درمان، برخی دندان‌ها بیشتر موارد تراش قرار می‌گیرند تا ظاهر طبیعی و عملکرد صحیح لبخند حفظ شود.

تراشیدن دندان جلو

دندانهای جلو به دلیل قرارگیری در معرض دید، مهم ترین را از نظر زیبایی دارند. تراش جزئی این دندان‌ها معمولاً برای اصلاح فرم، صاف کردن ناهمواری‌ها، پوشاندن فاصله‌های کوچک بین دندان‌ها یا بهبود رنگ دندان انجام می‌شود. مقدار تراش بسیار محدود است و مینای دندان تا امکان حفظ می‌شود. این تراش کمک می‌کند تا کامپوزیت به شکل طبیعی روی دندان قرار گیرد و طرح لبخند دندان هماهنگ و جذاب شود.

تراشیدن دندان نیش

دندانهای نیش نقش مهمی در فرم لبخند و تراز بایت دارند. در صورتی که دندانهای نیش کمی بیرون زده یا نامتقارن باشند، تراش جزئی برای اصلاح فرم و هماهنگی با دندانهای مجاور انجام می شود. این کار همچنین باعث تسهیل تراز بهتر بایت می‌شود و فشار جویدن به شکل متعادل‌تری توزیع می‌گردد.

تفاوت تراش دندان در لمینت و کامپوزیت چیست؟

فرق لمینت و کامپوزیت هنگام تراش دندان به میزان حذف مینای دندان و هدف درمان می‌شود. هر دو روش برای بهبود ظاهر دندان‌ها استفاده می‌شوند، اما نحوه آماده‌سازی دندان‌ها متفاوت است و این تفاوت روی دوام، ظاهر و درمان تاثیر دارد. در کامپوزیت، تراش دندان معمولا بسیار کم یا حتی گاهی صفر است. هدف اصلی آماده‌سازی سطح برای ارتباط بهتر مواد، اصلاح ناهمواری‌ها و ایجاد فرم طبیعی است. از آنجایی که تراش محدود است، مینای دندان تا امکان حفظ می‌شود و این روش کم‌تهاجمی به حساب می‌آید.

در لمینت سرامیکی یا ونیر پرسلن، تراش دندان بسیار زیاد است و قابل توجه است از مینای دندان برداشته می‌شود تا ضخامت لمینت سرامیکی جایگزین شود. این تراش برگشت‌ناپذیر است و دندان‌ها بدون پوشش قابل بازگشت به حالت اولیه نیستند. امکانات این روش ظاهر بسیار طبیعی و دوام بالای سرامیک است، اما شامل هزینه تراش بیشتر همراه است.

آیا تراشیده شدن دندان برای ونیر کامپوزیت درد دارد؟

تراش دندان برای نصب ونیر کامپوزیت معمولاً با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و بیمار در طول درمان یا ناراحتی قابل توجهی احساس نمی‌کند. مقدار تراش در کامپوزیت بسیار کم است و هدف اصلی آماده‌سازی سطح دندان برای اتصال بهتر مواد و اصلاح ناهمواری‌های جزئی است. بنابراین، روش‌هایی مانند لمینت سرکی که تراش عمیق‌تر و عارض‌تر است، تجربه تراش دندان در کمپوزیت راحت و کم‌تهاجمی است. پس از اتمام درمان، ممکن است خفیف دندان نسبت به سرما یا گرما ایجاد شود، که معمولاً به طور موقت و در چند روز یا هفته کاهش می‌یابد.

بعد از تراش دندان میتوان کامپوزیت را برداشت؟

برداشتن کامپوزیت پس از نصب امکان پذیر است، اما نکته مهم این است که تراش دندانی دائمی است و از مینای دندانی که برای نصب کامپوزیت تراشیده شده است، بازگردانده می شود. بنابراین حتی بعد از برداشتن کامپوزیت، سطح دندان کمی تغییر کرده و نیاز به مراقبت ویژه دارد.

آیا کامپوزیت بدون تراش دندان ها قابل انجام است؟

بله، در بسیاری از موارد، نصب کامپوزیت دندان بدون تراش یا با تراش بسیار جزئی قابل انجام است. این روش برای زمانی مناسب است که دندان‌ها سالم بوده و تنها نیاز به اصلاح فرم، بستن فاصله‌های کوچک، اصلاح رنگ یا پوشاندن ناصافی‌های جزئی دارند. در کامپوزیت بدون تراش، مواد کامپوزیت مستقیماً روی سطح مینای دندان قرار می‌گیرند و با استفاده از چسب‌های مخصوص به دندان متصل می‌شوند.

پرسشهای متداول

1- تفاوت تراش دندان در لمینت و کامپوزیت چیست؟

کامپوزیت کم‌تهاجمی است و تراش بسیار کم دارد، ولی لمینت سرامیکی تراش نتیجه و برگشت‌ناپذیر دارد.

2- کدام دندان‌ها را جهت نصب کامپوزیت، تراش می‌دهند؟

معمولا دندان‌های جلو و نیش برای اصلاح فرم و تراز لبخند تراش داده می‌شوند، دندان‌های فقط در موارد خاص.

3- آیا تراش دندان برای کامپوزیت درد دارد؟

خیر، چون این تراش بسیار محدود است. در صورت استفاده از بی‌حسی موضعی می‌شود تا احساس نکند بیمار و نیاز به درمان کاملاً راحت و قابل‌حمل باشد.

4 آیا تراش دندان باعث آسیب یا آسیب بلندمدت می شود؟

اگر تراش به‌صورت اصولی و توسط دندانپزشک باتجربه انجام شود، خیر. چون مینای دندان تا حد امکان حفظ می‌شود و احتمال آسیب یا آسیب بسیار پایین است. همچنین تراش دقیق به افزایش دوام کامپوزیت کمک می‌کند.