اختلال اضطراب فراگیر چیست؟ - کلینیک روانشناسی بالینی دی

افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر کننده های دائمی و آشفته کننده ای را به صورت روزانه تجربه می کنند. آنها همچنین از علائم جسمی مانند: بی قراری، تنگی نفس، تپش قلب، تنش عضلانی، تعریق و بیخوابی رنج می برند. برخی از این بیماری ها به بیماری های دیگری نیز مبتلا می شوند. به عنوان مثال، تعداد زیادی از افراد مبتلا به بیماری‌های غیرمجاز از بیماری‌های اجتماعی نیز نگران هستند و دیگران را نگران می‌کنند. برخی از اختلالات فراگیر تحت درمان قرار نمی گیرد، غالباً منجر به آسیب می شود.

دلایل بروز اختلال فراگیر چیست؟

علل کار را می توان برای اختلال اضطراب فراگیر برشمرد. حدوداً 30 تا 50 درصد علت ژنتیکی است. غذاهای دوران کودکی (مانند: از دست والدین، جدایی/ طلاق والدین، کنترل گری بیش از حد والدین و یا تجربیات بیش از حد و ناامن و خطرناک بودن دنیای اطراف)، استرس های جدید در زندگی، انتظارات غیر واقعی از خود و دیگران، تعارضات ارتباطی، مصرف الکل یا کافئین، مهارت های مقابله با ضعیف و سایر عوامل نیز در بروز پدیده های عصبی. پژوهش ها نشان می دهد میزان مصرف در عموم مردم در ۵۰ سال گذشته رو به افزایش بوده است. این موضوع را می‌توان ناشی از کاهش روابط اجتماعی، انتظارات غیر واقعی، بر اخبار ناخوشایند رسانه ها و سایر عوامل اجتماعی و فرهنگی دانست.

طرز تفکر چگونه بر اختلال فراگیر تأثیر می گذارد؟

افراد مضطرب در طوفانی از افکار غیرمنطقی گرفتار می شوند که آنها را افزایش می دهد: «دیگران به راحتی متوجه نگرانی من می شوند. من را آدم حقیر و ضعیفی می بینند. من تنها کسی هستم که این مشکل را دارد. من تحمل ندارم که دیگران مرا تحمل کنند. اگر این اتفاق بیفتد، خیلی وحشتناک می شود.» بسیاری از افراد مبتلا به اختلال فراگیر رشته ای از افکار نگران کننده دارند که با «چه می شود» شروع می شود. برای مثال: «چه می شود اگر کنترلم را از دست بدهم/ دیوانه شوم/ آبروی خودم را بریزم؟» همچنین ممکن است در مورد نگرانی نگران باشند؛ برای مثال، «باید سریعاً از شر این خلاص شوم. این نگرانی من را از پا در می آورد. نگرانی ام غیرقابل کنترل است و بالاخره من را دیوانه می کند. نباید هیچگاه نگران باشم.» افراد مبتلا به نگرانی های مزمن غالباً احساسات و رفتارهای متناقضی در مورد نگرانی شان دارند. این افراد باور دارند که نگران هستند، آنها را آماده می کنند و از آنها محافظت می کنند و از سوی دیگر، معتقدند یک نظر دارند، آنها را بیمار می کند و باید فوراً آن را انجام دهد. برخی از افراد نگران تحمل بسیار کمی برای بلاتکلیفی دارند و غالباً بر این باورند که وقتی از چیزی مطمئن هستند، پیامد ناخوشایندی به همراه دارد. این افراد بدترین حالت ممکن را پیش بینی می کنند، برای مقابله با استرس مطمئن هستند و در دنیای بلااتکلیف دائماً به دنبال یافتن قطعیت هستند. اگر فرد نگران باشد، شاید زندگی کردن در لحظه و لذت بردن از زندگی برایتان مشکل باشد و یا همیشه دنبال پاسخ هایی باشید که شاید هیچگاه به آنها دست نیابید.

شخصیت چگونه بر اختلال فراگیر تأثیر می گذارد؟

افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر در برخی از ویژگی های شخصی خود نگران هستند. شما با توجه به نوع شخصیتتان، ممکن است در مورد طرد شدن، اشتباه کردن، موفق نشدن، مریض شدن و یا تنها ماندن نگران باشید. علاوه بر این، احتمالاً از موقعیت‌های خطرناکی که می‌خواهید انجام دهید یا سعی کنید می‌توانید برای جبران خطر خود کنترل کنید، باید درصدد نسبت به خود برآید و یا کامل و بدون نقص باشد. نگرانی ها و نحوه مقابله شما با شما را در برابر خطر افزایش می دهد.

درمان چگونه می توان مفید بود؟

درمان شناختی رفتاری و درمان دارویی می تواند در بهبود علائم بیماری فراگیر موثر باشد. شما با استفاده از تکنیک های آموخته شده در جلسات درمانی و خانگی، می توانید کاهش دهید. در زیر برخی از این تکنیک ها را با هم مرور می کنیم.

کاهش برانگیختگی فیزیولوژیکی:اگر از نظر فیزیولوژیکی برانگیخته هستید، برای تجربه آزمایشی بیشتر دوست دارید. میزان مصرف از کافئین (قهوه، چای، نوشیدنی های گازدار) و الکل را بررسی کنید. درمانگر احتمالاً به شما تمرینات آرام سازی و تنفسی را آموزش می دهد که با کمک آنها می توانید سطح برانگیختگی فیزیولوژیکی خود را کنترل کنید. مراقبه و یوگا هم می تواند برای آرامش بدن و ذهن بسیار مفید باشد. ورزش منظم نیز در این زمینه تاثیرگذار است. مصرف دارو می تواند به کاهش میزان برانگیختگی فیزیولوژیکی شما کمک کند.

شناسایی ترس ها و رویارویی با آنها: درمانگر در شناسایی موقعیت ها و افکار پریشان کننده به شما کمک می کند. ممکن است از شما خواسته شود که یک سلسله مراتب ترس را طراحی کنید و با توجه به هر تصمیمی که دارید کنترل می شود.

اصلاح سبک تفکر: درمانگر در شناسایی و اصلاح افکار منفی به شما کمک می کند. شاید شما بیش از حد مسائل را شخصی می بینید، چیزهای زیادی را پیشگویی می کنید که هیچگاه اتفاق نمی افتد و یا اتفاقات کوچک را فاجعه جلوه می دهید. خیلی از افراد نگران قواعد خاص در مورد زندگی دارند، مانند «اگر کامل نیستم، پس یک شکست خورده ام»، «اینکه کسی از من خوشش نیاید، فاجعه است»، «باید کاملاً مطمئن باشد» و یا «هیچ وقتی نباید داشته باشم». می‌توانید روش‌های درمان شناختی را به یاد داشته باشید و از این طریق تفکرتان را بهتر بسازید و در مورد خودتان بیشتر بدانید.

یادگیری نحوه برخورد با نگرانی:: بیشتر از افراد نگران، ممکن است شما را باور کنید که نگران شما از محافظت می باشد. می‌دانم تفاوت‌های کارساز و دردسر ساز را به یاد داشته باشید، برخی از محدودیت‌ها و بلاتکلیفی‌های معقولانه در زندگی را بپذیرید، در زمان حال زندگی کنید، افکار و احساسات ناخوشایند خود را در مورد قضاوت قرار دهید و فرمانبردار محض هشدارهای خود نباشید. با بکارگیری این روش یاد می گیرید احساس اضطرار که باعث ایجاد احساس دائمی استرس در شما می شود، از بین بردن.

رشد و توسعه «هوش هیجانی»: شمار بسیاری از افراد نگران در برخورد با احساساتشان مشکل دارند. آنها غالباً باور دارند که هیجان های ناخوشایند، آنها را احاطه کرده اند. همچنین این افراد معتقدند که احساسات منفی دائمی و یا خیلی بی معنا هستند. زندگی به معنی حذف احساسات و هیجان ها نیست، بلکه ایجاد زندگی با معنا در حضور احساسات است. از طریق درمان شناختی رفتاری، نحوه برخورد با احساس خود را به یاد می گیرید که می تواند به معنای زندگی شما کمک کند.

بهبود روابط بین فردی: اضطراب شما ممکن است ناشی از مشکلات ارتباطی و تفسیرهای نادرست شما باشد. درمان در شناسایی این موارد مشکل زا به شما کمک می کند. همچنین ایجاد طرز تفکر در روابط و تلاش فعالانه برای بهبود نتایج دیگر درمان است. ارتباطی، گوش دادن، جرأت ورزی، حل مسائل متقابل و افزایش تجربیات مثبت بخش های مهمی از درمان شما هستند.

افزايش حل مسئله: بيماران نگران مشكلات مشكلاتي را براي خاص مي‌سازد كه وجود ندارد، اما مسائل ساده را حل نمي‌كنند، زيرا اين افراد از موقعيت‌هاي نگراني براي نگه داشتن مي‌كنند. درمانگر می تواند به شما کمک کند تا مشکلات خود را به صورت سازنده حل کنید که این خود باعث افزایش اعتماد به نفس شما در مواجهه با مشکلات «احتمالی» می شود.

آیا درمان دارویی می‌توانید مطمئن باشید؟

بسته به شدت اختلال اضطراب فراگیر و اینکه آیا ممکن است بخشی از مشکل شما باشد یا خیر، پزشک ممکن است داروهای مفیدی را برای شما تجویز کند. هم‌زمان با دارو درمانی و درمان استفاده از رفتاری که می‌تواند در کاهش عوارض و نگرانی شما بسیار مفید باشد. بنزودیازپین ها و داروهای ضد عفونی کننده در درمان بیماری از درمان بیماری فراگیر شناسایی شده اند. پزشک شما را درباره نحوه مصرف دارو راهنمایی می کند. هیچگاه نباید خودسرانه از استفاده کنید.

درمان تا چه اندازه مفید است؟

تا حدود 10 سال پیش، درمان‌های موجود برای آنتی‌بیوتیک فراگیر از موفقیت کمی بودند، اما اکنون نتایج درمان برای این اختلال و سایر اختلالات دیابتی‌کننده است. نتایج پژوهش ها نشان می دهد که مدل های درمان شناختی رفتاری برای بررسی های مزمن بسیار مهم اند.

از شما به عنوان بیمار چه انتظاری می رود؟

درمان اختلال فراگیر نیاز به حضور مستمر در جلسات درمان و همکاری شما برای انجام تکالیف خودیاری دارد. انجام این تکالیف به شما نشان می دهد که چگونه با کمک به خودتان مقابله کنید. قطعاً این است که یک شبه بهتر نیست، شما باید برای غلبه بر اضطراب و نگرانی هایتان بر اساس یک برنامه منظم کار کنید. همچنین اکثر داروهایی که توسط پزشک تجویز می شود، سود می برند.