انواع نارکولپسی

دو نوع اصلی از نارکولپسی وجود و تفاوت آن‌ها به وجود یا عدم وجود کاتاپلکسی وجود دارد. این دو نوع عبارتند از: نارکولپسی نوع 1، همراه با کاتاپلکسی، که شامل دسته بندی عبارتی تون عضلانی است، و/یا سطح پایین هیپوکرتین-1، ماده‌ای شیمیایی که به تنظیم بیداری کمک می‌کند. و نارکولپسی نوع 2، نارکولپسی بدون کاتاپلکسی.
اگرچه تحقیقات بسیاری در مورد علل نارکولپسی انجام شده است، اما مکان دقیق و عوامل خطر آن هنوز به طور کامل مشخص است. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهند که علل بروز این اختلال به نوع آن متفاوت است:
• نارکولپسی نوع ۱: سطح پایین اورکسین (هیپوکرتین) در این نوع نارکولپسی ممکن است توسط یک عامل خارجی ناشناخته حرکت کند که باعث می‌شود سیستم ایمنی بدن، سلول‌های تولیدکننده این ماده را ایجاد کند. با این حال، برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که ممکن است بین‌ها و نارکولپسی ارتباط وجود داشته باشد و ژنتیک نیز می‌تواند در میزان آسیب پذیری نسبت به این بیماری نقش داشته باشد. سایر مشکلات پزشکی، مانند آسیب مغزی، ممکن است به این بیماری منجر شود، هر چند این مورد نادر است.

• نارکولپسی ۲: نظریه‌های موجود درباره علت نارکولپسی نوع ۲ وجود دارد، اما بسیاری از آن‌ها هنوز ثابت نشده‌اند. از متخصصان معتقدند که این نوع ممکن است مرحله اولیه نارکولپسی نوع 1باشد. موارد بیشتر نارکولپسی (حدود ۸۰٪) از این نوع هستند.

نارکولپسی چگونه بر بدن تأثیرگذار می‌گذارد؟ چرخه خواب شامل پنجاه مرحله زیر است:

• مرحله ۱، خواب سبک: این مرحله کوتاه از خواب آغاز می شود و حدود ۵٪ از کل زمان خواب را شامل می شود. بیشتر می‌شود).
• مرحله ۳، خواب آهسته (خواب عمیق): این مرحله حدود ۲۵٪ از زمان خواب را شامل می‌شود (و با افزایش سن می‌یابد). بیدار کردن در این مرحله بسیار است و اگر از خواب عمیق بیدار شود، دچار «اینرسی خواب» می‌شود، حالتی که باعث احساس گیجی ذهنی می‌شود و می‌شود. خوابگردی و صحبت در خواب معمولاً در این مرحله اتفاق می‌افتد.
• مرحله خواب (REM) حرکت سریع چشم: این مرحله است که در آن رؤیا دیدن رخ می‌دهد. در این مرحله، در زیر پلک‌ها به سرعت حرکت می‌کنند.
اگر دچار نارکولپسی نباشید، معمولاً وقتی به خواب می‌روید وارد مرحله 1 می‌شوید و سپس به مراحل 2 و 3 حرکت می‌کنید. شما بین این مراحل چرخش می‌کنید و در نهایت مرحله REM خوابیده و شروع به رویا دیدن می‌کنید. پس از اولین چرخه REM، شما یک چرخه جدید می‌شوید و دوباره به مرحله 1 یا 2 می‌روید وارد می‌کنید. یک چرخه خواب معمولاً حدود 90 طول می‌کشد تا چرخه بعدی شروع شود. بیشتر افراد چهار یا پنج چرخه در شب می‌گذرانند (با فرض اینکه هشت ساعت خواب کامل داشته باشند). بهجای آن، شما پس از خواب وارد مرحله REM می‌شوید. بقیه شب شما فقط در بخش‌های می‌خوابید، معمولاً بدون اینکه وارد چرخه خواب شوید.
با داشتن نارکولپسی، فرقی نمی‌کند که در شب چقدر خوب بخوابید، شما در طول روز به شدت خواب‌آلود بود. این میل به خوابیدن معمولاً غیرقابل مقاومت است، اما این دوره‌های خواب نیز کوتاه هستند (حدود 15 تا 30 دقیقه) در طول روز. زمانی که بیدار می‌شوید، انجام می‌دهید و آماده می‌شوید تا هر آنچه را که قبل از خواب می‌بینید، انجام دهید. با این حال، این اتفاق بارها در طول روز می‌افتد و به همین دلیل نارکولپسی بسیار مختل‌کننده است. افراد مبتلا به نارکولپسی معمولاً ۱۵ تا ۲۰ درصد بیشتر از حد متوسط ​​وزن دارند. تحقیقات نشان می‌دهد که سطح پایین اورکسین ممکن است به کاهش انرژی و کاهش متابولیسم منجر شود. برخی از مطالعات همچنین نشان داده‌اند که نارکولپسی می‌تواند برای عادات غذایی تأثیر بگذارد و خطرات آن را افزایش دهد.

چه چیزی باعث نارکولپسی می‌شود؟

اما همه انواع نارکولپسی با هیپوتالاموس، بخشی از مغز که وظیفه تنظیم خواب و بیداری را بر عهده دارد، ارتباط دارند. این مواد شیمیایی توسط نورونهای خاصی در هیپوتالاموس تولید و برای ارتباطات مغزی استفاده می‌شوند. این نورونها نقش کلیدی در بیدار ماندن دارند.

اورکسین معمولاً در مایع مغزی-نخاعی که مغز و نخاع را احاطه کرده، قابل‌تشخیص است. اما در افراد مبتلا به نارکولپسی نوع ۱، سطح اورکسین در مایع مغزی-نخایی بسیار پایین یا غیرقابل شناسایی است. این نشان می‌دهد که نورون‌های تولیدکننده اورکسین از کار افتاده یا تخریب شده‌اند.

تحقیقات نشان می‌دهند که محتمل‌ترین دلیل این اتفاق یک اختلال خودایمنی است. به این معناست که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به نورون‌های تولیدکننده اورکسین، خود اورکسین یا هر دو حمله کرده و آن‌ها را از بین می‌برد.

• حدود ۹۰٪ تا ۹۵٪ افراد مبتلا به نارکولپسی نوع ۱ دارای یک جهش ژنتیکی خاص هستند که بر سیستم ایمنی عمومی وجود دارد.

از آن‌ها نارکولپسی نیست. به همین دلیل، آزمایش ژنتیکی برای تشخیص نارکولپسی رایج نیست.
• شواهدی وجود دارد که نارکولپسی در برخی از خانواده‌ها شایع‌تر است. داشتن یک خویشاوند درجه (پدر، خواهر، برادر یا فرزند) مبتلا به نارکولپسی، خطر ابتلا به افزایش می‌دهد. گلودرد کی)
محققان می‌توانند باعث ایجاد تغییرات در سیستم ایمنی بدن شوند. هنوز به طور کامل مشخص نیست. متخصصان حدس می‌زنند که این نوع نارکولپسی ممکن است به آسیبی مانند: از بین رفتن کمتر نورون‌های اورکسین‌ نسبت به نوع ۱، و مشکل در انتقال اورکسین در مغز، رخ دهد. به هیپوتالاموس شما اتفاق بیفتد. این نوع آسیب ممکن است از صدمات سر (مانند ضربه به سر و آسیب‌های مغزی تروماتیک)، آسیب‌دیدگی، تومورهای مغزی و سایر شرایط ایجاد شود. مسری است؟

نارکولپسی مسری نیست. شما نمی‌توانید آن را به دیگران منتقل کنید.

نارکولپسی چگونه تشخیص داده می‌شود؟ عدم تشخیص یا تشخیص اشتباه نارکولپسی به این دلیل رخ می دهد که علائم آن با بسیاری از اختلالات دیگر مشترک است. به عنوان مثال، بی‌خوابی، آپنه خواب و برخی اختلالات روانی (مانند افسردگی) نیز می‌توانند باعث خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز شوند. در کودکان، این خواب‌آلودگی ممکن است به‌صورت حرکت‌پذیر و بیقراری ظاهر شود که گاهی اوقات اشتباه به‌عنوان رفتار نامناسب تفسیر می‌شود.
این علائم مانند فلج خواب، توهمات و رؤیاهای ممکن است در سایر اختلالات خواب یا به‌طور مستقل رخ دهد. طبق گزارش‌های معتبر، به‌طور متوسط، ۷ سال طول می‌کشد تا از زمان شروع علائم، تشخیص قطعی این بیماری انجام شود. رایج‌ترین تشخیص‌های اشتباه شامل افسردگی، بی‌خوابی و آپنه خواب هستند. مانند بسیاری از بیماری‌ها، برای تشخیص نارکولپسی، تشخیص پزشکی مورد نیاز است. از:
• مطالعه خواب (پلی‌سومنوگرافی)
• آزمون تأخیر خواب چندگانه

• آزمون حفظ بیداری
• نمونه‌گیری از خواب نخاعی

مطالعه خواب نارکولپسی کمک کند، زیرا افراد مبتلا به این بیماری بسیار سریعتر از افراد عادی وارد مرحله REM می‌شوند. همچنین خواب آن‌ها معمولاً با بیداری‌های مکر قطع می‌شود، این می‌تواند آن را تشخیص دهد و ثبت کند.
یکی دیگر از موارد مهم این مطالعه خواب است که خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز می‌تواند نشان دهد آپنه (وقفه نفسی) در خواب نیز باشد. این می‌تواند خواب را رد کند.

مطالعه خواب می‌تواند به تشخیص نارکولپسی کمک کند، زیرا افراد مبتلا به این بیماری بسیار سریع‌تر از افراد عادی وارد مرحله REM خواب می‌شوند.

آزمون

این آزمایش بررسی می‌کند که آیا شما در طول روز به خواب می‌روید یا خیر. این آزمون شامل چرت کنترل شده در یک بازه زمانی خاص است. این آزمایش می‌تواند مشخص کند که آیا شما خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز دارید نه، که این از شرایط نارکولپسی است. معمولاً این آزمایش در روز بعد از انجام یک مطالعه خواب شبانه انجام می‌شود.

آزمون حفظ بیداری

این آزمایش می‌کند که آیا شما می‌توانید در طول روز بیدار بمانید، حتی در شرایطی که خواب راحت است. اگر این آزمون برای تشخیص نارکولپسی رایج نیست، اما ممکن است در برخی موارد استفاده شود و می‌توان به سایر مشکلات کمک کرد. همچنین این آزمون می‌تواند نشان دهد که آیا داروهای محرک بیداری هستند یا نه.
نمونه‌گیری از مایع نخاعی این آزمایش می‌تواند نشان دهد که سطح اورکسین (هیپوکرتین) در مایع مغزی-نخاعی شما پایین است یا نه. این یک راه کلیدی برای تشخیص نارکولپسی نوع ۱ است.

سایر آزمایش‌ها

آزمایش‌های دیگری ممکن است برای افراد مبتلا به نارکولپسی انجام شود. برای مثال، کاتاپلکسی می‌تواند شباهت‌هایی با برخی دیگر از مشکلات حرکتی مغزی، مانند تشنج‌های آتونیک (که به «حملات افتادن» نیز معروف هستند) داشته باشید. قطعی برای نارکولپسی یافت نشده است، اما روش های بررسی برای کنترل آن وجود دارد. درمان‌ها معمولاً با دارو شروع می‌شوند، اما تغییر در روال روزانه و سبک زندگی نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد. به طور کلی، نارکولپسی به درمان پاسخ خوبی می‌دهد و این امر به کاهش عوارض ناشی از کمک می‌کند.

چه داروها یا درمان‌هایی برای نارکولپسی استفاده می‌شوند؟ بیشتر داروها بر روی خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز دارند، اما برخی از آن‌ها دیگر را نیز هدف قرار می‌دهند. داروهای احتمالی برای این بیماری شامل موارد زیر هستند:
• داروهای افزایش بیداری
• آمفتامین ها و محرک های مشابه آمفتامین
• داروهای ضدافسردگی
• داروهای ضدافسردگی
• داروهای ضدافسردگی
• داروهای ضدافسردگی

• داروهای ضدافسردگی نارکولپسی در بزرگسالان وجود دارد، اما گزینه‌های درمانی برای کودکان بسیار محدود است.

عوارض جانبی و مشکلات درمان نارکولپسی

بسیاری از داروهایی که برای درمان نارکولپسی یاخلدا آن داروهای دیگر را می‌توان استفاده کرد. فشار خون بالا و آریتمی‌های قلبی دو احتمالی هستند که ممکن است در اثر مصرف دارو تنها محرک به وجود آید. سدیم اکسیبات اگر با داروهای دیگری که عملکرد سیستم عصبی مرکزی شما را کاهش می‌دهند خطرناک است، و هرگز نباید با الکل مصرف شود.

از مصرف خودسرانه دارو بپرهیزید. داروها را بدون پزشک قطع کنید و از عوارض تداخل دارویی آگاه شوید.

کی باید به پزشک مراجعه کند؟ این ممکن است نشان‌دهنده شرایطی باشد که نارکولپسی ممکن است یکی از آن‌ها باشد، و بسیاری از آن‌ها می‌توانند شدید باشند. با توجه به این شرایط، هر چه دیرتر برای تشخیص و درمان اقدام کنید، احتمال بروز عوارض یا کاهش اثربخشی درمان بیشتر است. در حالی که درمان قطعی برای آن وجود ندارد، اصلاح سبک زندگی، از جمله داشتن عادات خواب سالم، می‌تواند به کاهش عوارض کمک کند. اگر علائم نارکولپسی را در خود یا اطرافیانتان مشاهده کنید، حتماً با پزشک مشورت کنید، به‌ویژه با توجه به این که این بیماری تشخیص داده نمی‌شود یا به اشتباه تشخیص داده می‌شود، مراجعه کنید. کنید.