یک اختلال گفتاری است که به طور عمده بر جریان طبیعی گفتار تأثیر میگذارد. این مشکل شامل تکرار، توقف و کشش صداها یا کلمات باشد و میتوان بر روی امکان ایجاد فرد در برقراری ارتباط تأثیر منفی بگذارد. لکنت میتواند باعث اضطراب و استرس در موقعیتهای اجتماعی و ارتباطی شود. در اینجا به بررسی جامع لکنت، علل، انواع، تشخیص، درمان و مدیریت آن میپردازیم.
- تعریف لکنت: لکنت به اختلال در بیان گفتار اطلاق میشود که در آن فرد وقفههای غیرعادی در گفتار میشود. این وقها میتوانند به شکل تکرار صداها، کلمات یا جملات، کشش صداها یا توقفهای تبدیل شوند. لکنت می تواند در هر سنی ظاهر شود، اما بیشتر در کودکان سنین ۲ تا ۵ سالگی که در حال گفتار هستند، شایع است.
- انواع لکنت: لکنت به دو دسته اصلی تقسیم میشود:
الف. لکنت حاد (لکنت رشدی)
این نوع لکنت معمولاً در کودکان خردسال دیده میشود که در حال گفتار و زبان هستند. این نوع لکنت معمولاً به مرور زمان بهبود مییابد و بسیاری از کودکان در نهایت بدون درمان از آن عبور میکنند.
ب. لک مزمن (Persistent Stuttering)
این نوع لکنت میتواند در سنین بالاتر، حتی در بزرگسالی ادامه یابد. در این حالت، لکنت ممکن است شدیدتر شود و به مشکلات اجتماعی و عاطفی منجر شود.
- علل لکنت: علت دقیق لکنت هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما برخی از عوامل ممکن است در بروز آن نقش داشته باشند:
الف. عوامل ژنتیکی
تحقیقات نشان میدهد که لکنت ممکن است در خانوادهها بیشتر شایع باشد، احتمالاً عوامل ژنتیکی در بروز آن عامل ایجاد میکنند.
ب. عوامل عصبی
<>برخی از مطالعات نشان میدهند که در عملکرد مغز و نحوه پردازش ممکن است در لکنت نقش داشته باشد. این ممکن است شامل ناهنجاریهایی در ارتباطات عصبی بین نواحی مختلف مغز باشد که مسئول گفتار هستند.ج. عوامل محیطی
تجربههای محیطی و اجتماعی مانند فشار روانی، اضطراب و نگرانی میتواند بر شدت لکنت تأثیر بگذارد. برای مثال، کودکانی که در محیطهای پر استرس یا با انتظارات زیاد میگیرند، ممکن است لکنت آنها تشدید شود.
د. عوامل روانی و عاطفی
لکنت ممکن است با شرایط و شرایط روانی فرد ارتباط داشته باشد. برای مثال، استرس، اضطراب و خجالت میتوان به تشدید لکنت تبدیل شد.
وقفهها: توقفهای غیرعادی و غیرعادی در صحبت (مثلاً «من … میخواهم بروم»). مرتبط:
اضطراب، خجالت، یا ناراحتی در موقعیتهای گفتاری.
