فیزیوتراپی گرفتگی عضلات یا اسپاسم عضلانی

دسته‌بندی: خدمات فیزیوتراپی, مقالات
تاریخ انتشار: 17 ژوئن 2024
مدت زمان مطالعه: 10 دقیقه

فیزیوتراپی گرفتگی عضلات یا اسپاسم عضلانی با چه روش هایی صورت می گیرد و چقدر موثر است؟ اسپاسم عضلانی یا گرفتگی عضلات به وضعیتی اطلاق می‌شود که عضلات به طور ناخواسته دچار گرفتگی می شوند و تنش متناوب و ناخواسته دارند. این وضعیت می‌تواند به صورت موقتی و یا مزمن اتفاق بیفتد و می‌تواند در هر بخش از بدن رخ دهد. علل اسپاسم عضلانی می‌تواند شامل عوامل فیزیکی، عصبی، مزمن، استرس و روانشناختی باشد.

زمان مطالعه: 10 دقیقه

فیزیوتراپی گرفتگی عضلات یا اسپاسم عضلانی

علل اساسی اسپاسم عضلانی عبارتند از:

آسیب عضلانی: زخم، ساییدگی، کشیدگی عضلات می‌تواند به اسپاسم عضلانی منجر شود.
استرس و فشار روانی: استرس، اضطراب و فشار روانی می‌توانند به اسپاسم عضلانی منجر شوند.
بیماری‌های عصبی: برخی بیماری‌های عصبی مانند اسکلروز چندگانه، پارکینسون، صرع و سایر اختلالات عصبی می‌توانند باعث اسپاسم عضلانی شوند.
عوامل فیزیکی: بارداری، نشستن طولانی در یک وضعیت، حرکات تکراری و نیاز به استفاده طولانی مدت از عضلات می‌تواند به اسپاسم عضلانی منجر شود.

علاوه بر این، برخی از بیماری‌های خاص مانند فیبرومیالژی، سندرم پیش از قاعدگی، سندرم استرس عضلانی و سایر اختلالات می‌توانند نیز باعث اسپاسم عضلانی شوند.

در صورت بروز اسپاسم عضلانی یا گرفتگی عضلات، ممکن است علائمی مانند درد، تنگی و سفتی عضلانی، تحرک محدود عضلات متاثر و ناراحتی عمومی حاصل شود. در صورت بروز این علائم، مراجعه به یک پزشک متخصص مفید است تا علت اسپاسم عضلانی مشخص شده و درمان مناسب انجام شود.

در مورد فیزیوتراپی پا بیشتر بخوانید…

مشاوره و رزرو نوبت تماس ۲۶۲۴۷۶۱۱

علت گرفتگی عضلات چیست؟

علت‌های گرفتگی عضلات می‌توانند متنوع باشند و به طور کلی می‌توانند به دو دسته اصلی تقسیم شوند: علل عضلانی و علل عصبی. در زیر به برخی از علل رایج هر دسته اشاره می‌کنیم:

علل عضلانی

تنش و فشار عضلانی: استفاده طولانی مدت از عضلات بدون استراحت کافی، حرکات تکراری، بارهای سنگین و تمرینات شدید می‌توانند منجر به گرفتگی عضلات شوند.
آسیب عضلانی: زخم، ساییدگی، کشیدگی یا شکستگی عضلات می‌توانند باعث اسپاسم عضلانی شوند.
عوامل فیزیکی: بارداری، نشستن طولانی در یک وضعیت، بی‌حرکتی طولانی مدت یا نشستن می‌توانند علت گرفتگی عضلات باشند.

علل عصبی

اختلالات عصبی: برخی بیماری‌ها مانند اسکلروز چندگانه، پارکینسون، صرع و سایر اختلالات عصبی می‌توانند باعث اسپاسم عضلانی شوند.
سایر علل عصبی: عواملی مانند فشار عصبی، اضطراب، استرس، اختلالات خواب می توانند به اسپاسم عضلانی منجر شوند.

نشانه های گرفتگی عضلات کدامند؟

نشانه‌های گرفتگی عضلات ممکن است متنوع باشند و بسته به شدت و محل اسپاسم عضلانی متفاوت باشند. در ادامه، برخی از نشانه‌های رایج گرفتگی عضلات را ذکر می‌کنیم:

درد: درد عضلانی شدید یا مزمن از نشانه‌های اصلی گرفتگی عضلات است. درد ممکن است به صورت تیز، سوزشی، خفیف یا شدید باشد و معمولاً در ناحیه متاثر قرار دارد.
تنگی و سفتی عضلانی: عضله متاثر تنگ و سفت می‌شود و احساسی از تنش عضلانی به وجود می‌آید. این تنگی می‌تواند محدودیت در حرکت و عدم انعطاف‌پذیری عضله را نیز به همراه داشته باشد.
ناراحتی عمومی: گاهی اوقات گرفتگی عضلانی می‌تواند باعث ناراحتی عمومی شود که شامل خستگی، سستی عضلانی، افزایش تحرکات ناخواسته و احساس عدم راحتی است.

در هر صورت، در صورت بروز این نشانه‌ها، مراجعه به پزشک متخصص مناسب است تا علت گرفتگی عضلات مشخص شود و برنامه درمانی مناسب انجام گیرد.

احتمال اسپاسم عضلانی در چه عضلاتی بالاتر است؟

اسپاسم عضلانی می‌تواند در هر قسمتی از بدن رخ دهد. اما برخی از عضلات به دلیل ویژگی‌های خاص خود ممکن است به طور معمول تر در معرض اسپاسم عضلانی باشند. در زیر، برخی از عضلاتی که احتمالاً در بالاترین خطر اسپاسم عضلانی قرار دارند را ذکر می‌کنیم:

عضلات گردن و شانه: عضلات گردن و شانه مانند عضلات ترابوس، عضلات گردنی، عضلات دلتوئید و عضلات تراپزیوس بسیار فعال هستند و در فعالیت‌های روزمره ما مورد استفاده قرار می‌گیرند. بنابراین، این عضلات در برابر تنش و اسپاسم بیشتر آسیب پذیر هستند.
عضلات پشت و کمر: عضلات پشت و کمر از جمله عضلات تراپزیوس، عضلات رومبوئید، عضلات لاتیسیموس دورسی و عضلات اسکلت بدن مناطقی هستند که به صورت مداوم استفاده می‌شوند و برای نگه داشتن و حرکت بدن اهمیت زیادی دارند. این عضلات نیز در معرض اسپاسم و تنش قرار می‌گیرند.
عضلات پا و ساق: عضلات پا و ساق مانند عضلات ران، عضلات پشت پا، عضلات پهلو و عضلات زانو برای حرکت، پشتیبانی و تحمل وزن بدن بسیار مهم هستند. بنابراین، اسپاسم در این عضلات نیز شایع است.
عضلات دست و بازو: عضلات دست و بازو مانند عضلات بیسیپس براکی، عضلات تریسپس براکی، عضلات فلکسورهای مچ دست و عضلات اکستنسورهای مچ دست در فعالیت‌های روزمره و حرکات دست و بازو استفاده می‌شوند و ممکن است به سبب تنش‌ها و تکرارهای زیاد، به اسپاسم عضلانی مبتلا شوند.

به هر حال، این فهرست تنها یک مرجع عمومی است و هر عضله‌ای ممکن است در معرض اسپاسم قرار گیرد. عوامل فردی، فعالیت‌های روزمره، استرس و عوامل دیگر نیز می‌توانند تأثیرگذار باشند. در صورت بروز نشانه‌های گرفتگی عضلات، مراجعه به پزشک متخصص مناسب است تا تشخیص دقیق و درمان مناسب انجام شود.

اسپاسم عضله در بارداری

در دوره بارداری، تغییرات هورمونی و فیزیولوژیکی بسیاری در بدن زن رخ می‌دهد که می‌تواند منجر به اسپاسم عضله شود. برخی از علل مشترک اسپاسم عضله در بارداری عبارتند از:

تغییرات هورمونی: در دوران بارداری، سطح هورمون‌های مختلف از جمله استروژن و پروژسترون افزایش می‌یابد. این تغییرات هورمونی می‌تواند منجر به تغییرات عضلانی، افزایش حساسیت عضلات و اسپاسم عضله شود.
وزن بارداری: با رشد جنین و افزایش وزن بارداری، فشار بر عضلات و مفاصل افزایش می‌یابد. این فشار می‌تواند منجر به تنش و اسپاسم عضله در مناطقی مانند پشت، کمر، شانه و پا شود.
تغییرات پوزش بدن: با پیشرفت بارداری، تغییرات در مرکز تعادل بدن و تغییر پوزش بدن رخ می‌دهد. این تغییرات می‌توانند باعث افزایش استرس و فشار بر عضلات شوند و اسپاسم عضله را تحریک کنند.
استرس و فشار روحی: بارداری ممکن است با استرس و فشار روحی زیاد همراه باشد. استرس و فشار می‌توانند به افزایش تنش عضلانی و اسپاسم عضله منجر شوند.

نوع و مکان اسپاسم عضلانی در بارداری ممکن است متنوع باشد و به عوامل بسیاری بستگی داشته باشد. معمولاً عضلات پشت، کمر، شانه، گردن و پا در بارداری بیشتر در معرض اسپاسم عضله قرار می‌گیرند.

در صورت بروز نشانه‌های گرفتگی عضلات در دوران بارداری، مهم است که با پزشک خود مشورت کنید. او می‌تواند تشخیص دقیق را بر اساس علائم شما بگذارد و راهنمایی‌های لازم را ارائه دهد.

گرفتگی عضلانی در خواب

گرفتگی عضلانی در خواب معمولاً به عنوان “گرفتگی عضلانی ناگهانی” یا “کرم عضلانی” شناخته می‌شود و به وقوع پیوستن اسپاسم عضله در حین خواب اشاره دارد. این وضعیت ممکن است به صورت ناگهانی و بدون هشدار رخ دهد و شامل احساس درد و تنگی در عضله موردنظر است.

علت دقیق گرفتگی عضلانی در خواب هنوز مشخص نشده است، اما برخی عوامل می‌توانند مؤثر باشند:

فعالیت یا استراحت طولانی مدت: بدن ممکن است در طول خواب به طور ناعادلانه در یک موقعیت ثابت قرار بگیرد، که می‌تواند به تنش و اسپاسم عضله منجر شود.
کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی: کمبود ویتامین D، ویتامین B12، کلسیم، منزیم و پتاسیم ممکن است به اسپاسم عضله مرتبط باشد. این مواد معدنی و ویتامین‌ها در حفظ سلامتی عضلات نقش دارند.
استرس و اضطراب: استرس و اضطراب ممکن است باعث تنش عضلانی شود و در نتیجه به گرفتگی عضلانی در خواب منجر شود.
عدم استحکام عضلات: ضعف عضلات و عدم استحکام مناسب آنها می‌تواند به اسپاسم عضله و گرفتگی در خواب منجر شود.

اگر شما متکرراً از گرفتگی عضلانی در خواب رنج می‌برید، مراجعه به پزشک متخصص یا فیزیوتراپیست می‌تواند کمک کننده باشد. آنها می‌توانند علت دقیق را تشخیص دهند و راهکارهای درمانی مانند تمرینات استحکام عضلات، تغذیه مناسب و مکمل‌های معدنی و ویتامینی را توصیه کنند. همچنین، بهتر است از طریق بهبود شرایط خواب و کاهش استرس و اضطراب به مدیریت و پیشگیری از گرفتگی عضلانی در خواب بپردازید.

نحوه درمان گرفتگی عضلات

درمان گرفتگی عضلانی بستگی به علت و شدت آن دارد. در ادامه، چند روش معمول درمانی برای کاهش گرفتگی عضلانی را ذکر می‌کنیم:

استراحت: در صورتی که عضله دردناک است، استراحت و اجتناب از فعالیت‌های سنگین می‌تواند بهبود را تسریع کند. اما حفظ فعالیت‌های بسیار طولانی مدت و عدم استفاده از عضلات درازمدت نیز توصیه نمی‌شود، زیرا ممکن است باعث ضعف عضلات شود.
گرم کردن: استفاده از دستگاه‌های گرما (مانند دستمال گرم، حمام گرم یا دستگاه گرمایی) روی عضله متاثره می‌تواند به گرفتگی عضلانی کمک کند، زیرا گرما گرفتگی عضلات را کاهش می‌دهد و جریان خون را افزایش می‌دهد. همچنین، استفاده از پک‌های یخ یا کمپرس‌های سرد می‌تواند در مواردی که التهاب و تورم موجود است، مفید باشد.
ماساژ: استفاده از تکنیک‌های ماساژ می‌تواند به کاهش گرفتگی عضلانی کمک کند. ماساژ ملایم و فشاردهی دستها به آرامی روی عضلات متاثرمی‌تواند روند بهبود را تسریع کند.
تمرینات تعادلی و انعطاف‌پذیری: به طور کلی، تمریناتی مانند یوگا، پیلاتس، و تمرینات تعادلی و انعطاف‌پذیری می‌تواند به استحکام و انعطاف عضلات کمک کند. این تمرینات می‌توانند عضلات را آماده‌تر و کمتر به شدت تنش قرار دهند.
دارو: در برخی موارد، مصرف داروها می‌تواند در کاهش التهاب و درد مرتبط با گرفتگی عضلانی مفید باشد. با این حال، قبل از استفاده از هر گونه دارو یا مکمل، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

همچنین، بهبود علائم گرفتگی عضلانی ممکن است زمان ببرد، بنابراین صبور باشید و رژیم درمانی را به صورت منظم دنبال کنید.

نقش فیزیوتراپی در درمان اسپاسم عضلات

فیزیوتراپی نقش مهمی در درمان اسپاسم عضلانی دارد و بهبود علائم و کاهش تنش عضلانی را تسهیل می‌کند. درمان فیزیوتراپی بر اساس نوع و شدت اسپاسم عضلانی و علل آن تعیین می‌شود. در زیر نقش‌های فیزیوتراپی در درمان اسپاسم عضلانی آورده شده است:

کاهش تنش عضلانی

فیزیوتراپی با استفاده از تمرینات و تکنیک‌های استراحتی، استرچینگ عضلات و تمرینات انعطاف‌پذیری می‌تواند به کاهش تنش عضلانی و آزادسازی عضلات گرفته شده کمک کند.

تمرینات تقویتی

فیزیوتراپی می‌تواند برنامه‌های تمرینی خاصی تهیه کند که به تقویت عضلات ضعیف و ناسازگار کمک کند. عضلات قوی و تعادل‌دار می‌توانند از اسپاسم عضلانی جلوگیری کنند و عوارض آن را کاهش دهند.

تحریک عضلات

فیزیوتراپی می‌تواند از روش‌های تحریک عضلات مانند ماساژ، الکتروتراپی، امواج صوتی و تحریک الکتریکی عصب استفاده کند. این روش‌ها می‌توانند به تسکین عضلات و کاهش تنش عضلانی کمک کنند.

تمرینات تعادلی و کنترل حرکت

فیزیوتراپی می‌تواند تمرینات تعادلی و کنترل حرکت را به شما آموزش دهد. این تمرینات می‌توانند به بهبود کنترل عضلات و جلوگیری از اسپاسم عضلانی کمک کنند.

آموزش تکنیک‌های تنفسی

تکنیک‌های تنفسی می‌توانند به کاهش تنش عضلانی و آرامش عضلات کمک کنند. فیزیوتراپی می‌تواند به شما آموزش دهد چگونه تنفس عمیق و مرتب بکشید.

اصلاح الگوی حرکت

فیزیوتراپی می‌تواند به شما کمک کند الگوهای حرکتی نادرست را شناسایی و اصلاح کنید. این می‌تواند به جلوگیری از تنش و اسپاسم عضلانی در طول فعالیت‌های روزمره و ورزشی کمک کند.

آموزش روش‌های مدیریت استرس

استرس و اضطراب ممکن است که عوارض اسپاسم عضلانی را تشدید کنند. فیزیوتراپی می‌تواند به شما روش‌های مدیریت استرس و آرامش را آموزش دهد که می‌تواند به کاهش اسپاسم عضلانی کمک کند.

به طور کلی، فیزیوتراپی در درمان اسپاسم عضلانی نقش مهمی دارد. با ترکیب متدهای مختلف فیزیوتراپی مانند تمرینات تقویتی، تمرینات انعطاف‌پذیری، تحریک عضلات و آموزش تکنیک‌های تنفسی و کنترل حرکت، می‌توان به کاهش تنش عضلانی، بهبود کنترل عضلانی و بهبود علائم اسپاسم عضلانی کمک کرد. در هر صورت، برای تعیین برنامه درمانی مناسب برای شرایط خاص خود، بهتر است با یک پزشک فیزیوتراپی مشورت کنید.

درای نیدلینگ در اسپاسم عضلات

درای نیدلینگ یا اکیوپانچر (Acupuncture) یکی از روش‌های درمانی سنتی چینی است که در درمان اسپاسم عضلانی نقشی مهم دارد. این روش شامل وارد کردن سوزن‌های بسیار نازک به نقاط خاصی در بدن است که در طول مسیر اعصاب و عروق قرار دارند. این سوزن‌ها به منظور تنش‌زدایی و تعادل بخشیدن به جریان انرژی داخل بدن استفاده می‌شوند.

در اسپاسم عضلانی، درای نیدلینگ می‌تواند تأثیرات زیر را داشته باشد:

کاهش تنش عضلانی: با وارد کردن سوزن‌ها به نقاط مشخص در اطراف عضلات اسپاسم شده، تنش عضلانی کاهش می‌یابد و عضلات به حالت طبیعی خود بازمی‌گردند.
تسکین درد: اکوپوینچر می‌تواند به کاهش درد ناشی از اسپاسم عضلانی کمک کند. سوزن‌های دراز می‌توانند به ارسال سیگنال‌های تسکین‌دهنده به مغز کمک کنند و در نتیجه درد را کاهش دهند.
تنظیم عملکرد عصبی: اکوپوینچر می‌تواند بر تنظیم عملکرد سیستم عصبی تأثیر بگذارد. این روش می‌تواند به تعادل بخشیدن به فعالیت عصبی و کاهش استرس و اضطراب کمک کند که ممکن است نقشی در اسپاسم عضلانی داشته باشد.
بهبود جریان خون: اکوپوینچر می‌تواند به بهبود جریان خون در مناطق مورد نیاز کمک کند. این موضوع می‌تواند باعث تغذیه بهتر عضلات و بازیابی سریع‌تر از اسپاسم عضلانی شود.

درباره درای نیدلینگ بخوانید.

الکتروتراپی در درمان اسپاسم عضلات

الکتروتراپی یکی از روش‌های مورد استفاده در درمان اسپاسم عضلانی است. در این روش، جریان الکتریکی به عضلات اعمال می‌شود تا بهبودی در تنش عضلانی و کاهش اسپاسم عضلانی ایجاد شود. الکتروتراپی می‌تواند تأثیرات زیر را در درمان اسپاسم عضلانی داشته باشد:

کاهش درد: الکتروتراپی می‌تواند به کاهش درد ناشی از اسپاسم عضلانی کمک کند. جریان الکتریکی می‌تواند باعث تسکین عصب‌ها و کاهش احساس درد شود.
کنترل تنش عضلانی: الکتروتراپی می‌تواند به کنترل تنش عضلانی کمک کند و عضلات را به حالت طبیعی خود بازگرداند. جریان الکتریکی می‌تواند عضلات را آرام کند و تنش را کاهش دهد.
بهبود عملکرد عضلانی: با استفاده از الکتروتراپی، می‌توان عضلات را تقویت کرده و عملکرد عضلانی را بهبود بخشید. جریان الکتریکی می‌تواند به تحریک عضلات کمک کند و قدرت و قابلیت انقباض آنها را افزایش دهد.
بهبود جریان خون: الکتروتراپی می‌تواند به بهبود جریان خون در مناطق عضلانی مورد نیاز کمک کند. این موضوع می‌تواند به تغذیه بهتر عضلات و کاهش التهاب و ترشح مواد ضد التهابی کمک کند.
تسهیل کنترل حرکت: با استفاده از الکتروتراپی، می‌توان کنترل حرکت را بهبود بخشید. جریان الکتریکی می‌تواند به تحریک عضلات و عصب‌ها کمک کند تا کنترل حرکتی بهتری برقرار شود و اسپاسم عضلانی کاهش یابد.

مهم است بدانید که الکتروتراپی باید توسط متخصصان مجرب و حرفه‌ای انجام شود. قبل از استفاده از این روش، بهتر است با پزشک خود یا متخصص فیزیوتراپی مشورت کنید تا بررسی کاملی از وضعیت شما انجام شود و تصمیم درستی درباره استفاده از الکتروتراپی گرفته شود.

لیزر پرتوان در درمان اسپاسم عضلات

لیزر پرتوان (Low-Level Laser Therapy یا به اختصار LLLT) یکی از روش‌های مورد استفاده در درمان اسپاسم عضلانی است. در این روش، نور لیزر با فرکانس و شدت مناسب به عضلات اعمال می‌شود تا تأثیرات زیستی در سلول‌ها ایجاد شود. لیزر پرتوان می‌تواند در درمان اسپاسم عضلانی مفید باشد.

آب درمانی در درمان اسپاسم عضلات

آب درمانی، یا هیدروتراپی، یکی دیگر از روش‌های مورد استفاده در درمان اسپاسم عضلانی است. در این روش، تمرینات و درمان‌های مربوط به عضلات و مفاصل در آب انجام می‌شود. آب درمانی می‌تواند تأثیرات زیر را در درمان اسپاسم عضلانی داشته باشد:

کاهش فشار و وزن بدن: آب به عنوان یک محیط نیمه شناور، فشار و وزن بدن را کاهش می‌دهد. این موضوع می‌تواند به کاهش فشار و استرس بر روی عضلات کمک کند و اسپاسم عضلانی را کاهش دهد.
تسکین درد: آب گرم و ماساژ در آب می‌تواند به تسکین درد ناشی از اسپاسم عضلانی کمک کند. حرارت آب و حرکات در آب می‌توانند عضلات را آرام کنند و احساس درد را کاهش دهند.
تسهیل حرکت: در آب، وزن بدن کاهش می‌یابد و حرکت آسان‌تر می‌شود. این موضوع می‌تواند به تسهیل حرکت و کاهش محدودیت‌های حرکتی در اسپاسم عضلانی کمک کند.
تقویت عضلات: تمرینات در آب می‌توانند به تقویت عضلات کمک کنند. مقاومت آب و حرکات در آب می‌توانند عضلات را تقویت کرده و عملکرد عضلانی را بهبود بخشند.
بهبود تعادل و کنترل عضلانی: در آب، استفاده از تعادل بدنی و کنترل عضلانی بهبود می‌یابد. این موضوع می‌تواند به بهبود کنترل حرکتی و کاهش اسپاسم عضلانی کمک کند.

درباره آب درمانی بخوانید.

التراسوند تراپی در درمان اسپاسم عضلات

التراسوند تراپی (Ultrasound Therapy) یکی دیگر از روش‌های استفاده شده در درمان اسپاسم عضلات است. در این روش، امواج فراصوتی با فرکانس بالا و شدت کم به مناطق مورد نیاز درمان اعمال می‌شود. التراسوند تراپی می‌تواند تأثیرات زیر را در درمان اسپاسم عضلانی داشته باشد.

درباره التراسوند تراپی بخوانید.

سخن پایانی

برای بهبود و درمان اسپاسم عضلانی یا گرفتگی عضلات ، فیزیوتراپی نقش بسیار مهمی را ایفا می کند. فیزیوتراپی شامل تمرینات و تکنیک‌های تقویتی و انعطاف‌پذیری است که بهبود را تسریع می‌کند و به کاهش علائم و درد کمک می‌کند. معمولاً فیزیوتراپیست تمرینات خاصی را برای شما تعیین می‌کند که باید به صورت منظم انجام دهید. شما می توانید با کلینیک تخصصی رادین تماس حاصل فرمایید تا با رزرو وقت با همکاری کادر مجرب مجموعه به بهبود خود با تکنیک ها و مجهزترین تجهیزات سرعت بخشید.

همچنین میتوانید از خدمات فیزیوتراپی با بیمه آسیا نیز بهرمند شوید.

تماس با کلینیک دریافت نوبت اینستاگرام

فیزیوتراپی با بیمه‌ تکمیلی

برچسب‌ها: آب درمانی در درمان اسپاسم عضلات, اسپاسم عضلانی, اسپاسم عضله در بارداری, التراسوند تراپی در درمان اسپاسم عضلات, الکتروتراپی در درمان اسپاسم عضلات, درای نیدلینگ در اسپاسم عضلات, فیزیوتراپی گرفتگی عضلات یا اسپاسم عضلانی, گرفتگی عضلات, لیزر پرتوان در درمان اسپاسم عضلات

شما می‌توانید برای اطلاعات بیشتر و دریافت نوبت با کلینیک فیزیوتراپی رادین در تماس باشید

5 3 رای ها امتیاز این مطلب 0 نظرات بیشترین رأی تازه‌ترین قدیمی‌ترین بازخورد (Feedback) های اینلاین مشاهده همه دیدگاه ها

دیگر مقالات آموزشی

فیزیوتراپی انگشت ماشه ای (تریگر فینگر) قفل شدن انگشت دست

زمان مطالعه: 5 دقیقهفیزیوتراپی انگشت ماشه ای، انگشت ماشه ای (تریگر فینگر) یکی از شایعترین بیماری های انگشتان دست است که با درد و محدودیت حرکتی انگشتان دست یا به اصطلاح قفل شدن انگشت دست بروز میکند. انگشت ماشه ای در همه افراد ممکن است دیده شود اما مبتلایان به بعضی بیماریها مثل دیابت، آرتریت روماتوئید و نیز کسانیکه کارها یا فعالیتهای دستی مکرر انجام می دهند، بیشتر گرفتار می شوند.

سندروم پای کوتاه چیست؟ درمان اختلاف طول پا از طریق فیزیوتراپی

زمان مطالعه: 13 دقیقهسندروم پای کوتاه چیست و درمان اختلال پا از طریق فیزیوتراپی چگونه است؟ سندروم پای کوتاه یا کوتاهی پای ناشی از عوامل مختلفی مانند عوامل ژنتیکی، تغییرات ساختاری در استخوان‌ها و عضلات پا، صدمات و آسیب‌ها در طول رشد، عوامل محیطی و غیره است. این سندرم معمولاً به معنای کوتاهی طول یک یا هر دو پا نسبت به طول معمول آنها است.

فیزیوتراپی التهاب تاندون پرونئال چگونه است؟

زمان مطالعه: 7 دقیقهفیزیوتراپی التهاب تاندون پرونئال چگونه به درمان این بیماری کمک می کند؟ التهاب تاندون پرونئال یک وضعیت التهابی است که در تاندون پرونئال، یعنی تاندون عضله پرونئال، اتفاق می افتد. تاندون پرونئال مسئول اتصال عضله پرونئال به استخوان است که در قسمت خلفی پا قرار دارد. این عضله مسئول برگشت پا و مشارکت در تثبیت آن است.

فیزیوتراپی واریس لگن

زمان مطالعه: 9 دقیقهواریس لگن، یک حالت پزشکی است که در آن وریدهای لگنی تحت تأثیر قرار می‌گیرند. وریدهای لگنی وظیفه حمل خون از اندام‌های تحتانی بدن به قلب را دارند. وقتی این وریدها دچار پریشانی شده یا متورم می‌شوند، واریس لگنی به وجود می‌آید.

علل واریس لگن ممکن است شامل فشار بیش از حد در وریدهای لگنی، آسیب به سیستم والوهای وریدی، کاهش جریان خون و اختلال در عملکرد سیستم لنفاوی باشد. برخی از عوامل ممکن که موجب ایجاد واریس لگن می‌شوند شامل بارداری، سن بالا، چاقی، فعالیت بدنی ناکافی، عدم تعادل هورمونی، عوامل وراثتی و تروماهای لگنی می‌باشند.