علائم سندرم گیلن باره

علائم GBS معمولاً به سرعت ایجاد می شود و در چند هفته به اوج خود می رسد. در اینجا به تفکیک علائم رایجی که باید مراقب آنها باشید اشاره شده است:

ضعف عدلانی: این علامت مشخص است که معمولاً از پاها شروع می شود و به سمت بالا به سمت بازوها و بالاتنه می رود. می تواند از ضعف خفیف تا فلج کامل باشد.

سوزن سوزن شدن و بی حسی: خاصیت به عنوان احساس سوزن سوزن شدن یا سوزن سوزن شدن توصیف می شود که در ابتدا دست ها و پاها تاثیر می گذارد و به طور بالقوه به سمت بالا پیشرفت می کند.

از دست دادن رفلکس: با آسیب دیدن اعصاب، رفلکس هایی مانند تکان دادن مچ پاره کاهش یافته یا به طور کامل ناپدید می شوند.

ضعف صورت: مشکل در لبخند زدن، اخم کردن، یا کنترل حالات صورت ممکن است رخ دهد.

درد: GBS می تواند باعث دردهای تیز و کوبنده به ویژه در شب شود. همچنین ممکن است احساس سوزش یا درد نیز وجود داشته باشد.

خستگی: ضعف عضلانی و مبارزه با بدن با حمله ایمنی می تواند به مفرط تبدیل شود.

مشکلات چشمی: در موارد شدید، مسئولیت پذیری ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد که نیاز به حمایت ونتاتور دارند.

پیشرفت GBS می تواند به طور متفاوتی مورد توجه قرار گیرد. برخی از افراد سریع شروع می‌کنند که می‌توانند در چند روز به اوج خود می‌رسند، در حالی که برخی دیگر در طول هفته پیشرفت می‌کنند. شدت آن نیز متفاوت است، برخی از افراد ضعیف خفیف را تجربه می کنند و برخی دیگر را تا فلج کامل می کنند.

علل و عوامل خطر

علت دلیل دقیق حمله سیستم ایمنی به اعصاب در GBS ناشناخته باقی مانده است. با این حال، رویدادی بر این باورند که یک محرک قبل از ایجاد سندرم است. این محرک ها شامل موارد زیر باشند:

• عفونت های باکتریایی: کمپیلوباکتر که معمولاً با مسمومیت غذایی مرتبط است، شایع ترین عامل قبلی است. سایر بیماری های مانند سیتومگالوویروس (CMV) و ویروس آپشتین بار (EBV) نیز با GBS مرتبط هستند.
• عفونت های ویروسی: سیتومگالوویروس و ویروس اپشتین بار که به صورت مقصر پشت CMV و مونو انجام می شود، گاهی اوقات GBS را تحریک می کند.
• روش های جراحی: به ندرت، جراحی می تواند به عنوان محرک برای GBS عمل کند.
• واکسیناسیون: در حالی که بسیار نادر است، برخی از واکسن ها مانند واکسن آنفولانزا در موارد خاص با GBS مرتبط است. مجموعه این واکسیناسیون ها بسیار بیشتر از کمترین خطر GBS است.

توجه به این نکته مهم است که تجربه یک رویداد محرک، توسعه GBS را تضمین نمی کند. مکانیسم دقیقی که توسط این رویدادها منجر به عملکرد نادرست سیستم ایمنی در GBS می شود هنوز در دست بررسی است.

هیچ تست قطعی واحدی برای سندرم گیلن باره وجود ندارد. پزشکان معمولاً برای ترکیبی از عوامل تشخیص تکیه می کنند، از جمله:

• تاریخچه پزشکی: شرح علائم، از جمله شروع و پیشرفت آنها، بسیار مهم است.
• معاینه نمای: بررسی ضعف عضلانی، رفلکس ها و ناهنجاری های حسی به ارزیابی عملکرد سیستم عصبی می کمک کند.
• پونکسیون کمری (Spinal Tap): این روش شامل جمع آوری مقدار کمی مایع مغزی نخاعی (CSF) در اطراف مغز و نخاع است. تجزیه و تحلیل و بهبود عملکرد و سلول در CSF می تواند نشان دهنده GBS باشد.
• تست‌های تشخیصی الکترونی: بررسی‌های عصبی (NCS) و الکترومیوگرافی (EMG) فعالیت‌های الکتریکی اعصاب و کنترل آسیب‌های عصبی را می‌گیرند و به شناسایی الگوهای آسیب عصبی منطبق با GBS کمک می‌کنند.

تشخیص به موقع برای درمان سریع و جلوگیری از عوارض احتمالی مورد نیاز است.

درمان سندرم گیلن باره

هیچ درمانی برای GBS وجود ندارد، اما درمان بر مدیریت علائم، به حداقل رساندن آسیب عصبی و تسریع بهبودی است. دو اصلی عبارتند از:

تبادل پلاسما (PLEX): این فرآیندها و سایر مواد مضر را از خون حذف می‌کند و اساساً به سیستم ایمنی «تنظیم مجدد» می‌دهد.
ایمونوگلوبولین درمانی (IGIV): این دارو شامل دوزهای بالا از بادی های سالم برای کمک به تنظیم پاسخ سیستم ایمنی است.

مراقبت حمایتی نیز حیاتی است، از جمله: