آمپول ضد التهاب زانو – انواع، کاربرد، اثرات، عوارض و مراقبت‌ها

• hanieh zahedi
• اکتبر 4, 2025
• 12:36 ب.ظ
• No Comments

آمپول ضد التهاب زانو شامل کورتیکواستروئید، هیالورونیک اسید و PRP است که برای کاهش التهاب، تسکین درد و بهبود عملکرد مفصل تزریق می‌شوند.

اثر کورتون سریع و کوتاه‌ مدت است؛ اما آمپول غضروف‌ ساز مانند هیالورونیک یا PRP اثر طولانی‌تر و ترمیمی دارد. مراقبت‌های بعد از تزریق شامل استراحت نسبی، پرهیز از فعالیت شدید و یخ گذاری است.

درد و التهاب زانو یکی از شایع‌ترین مشکلات در میان افراد میانسال و سالمندان است و می‌تواند باعث محدودیت حرکتی و کاهش کیفیت زندگی شود.

آرتروز، ساییدگی غضروف و التهاب مفصل باعث می‌شود بیماران به دنبال راه‌حل‌هایی برای کاهش سریع درد و بازگشت به فعالیت روزمره باشند. تزریق آمپول ضد التهاب برای زانو و آمپول غضروف‌ ساز یکی از روش‌های غیرجراحی موثر است.

بیشتر بخوانید: بهترین ورزش برای سیاتیک

آمپول ضد التهاب زانو چیست و چگونه کار می‌کند؟

آمپول ضد التهاب زانو معمولا شامل کورتیکواستروئید است که با کاهش پاسخ التهابی مفصل، درد و ورم را سریع کاهش می‌دهد. آمپول غضروف‌ ساز مانند هیالورونیک اسید یا PRP، با هدف افزایش روان‌ کنندگی مفصل و ترمیم غضروف تزریق می‌شود.

تزریق‌های نوین مثل PRP و اوزون نیز با تحریک بازسازی بافت و کاهش التهاب، گزینه‌های درمانی مکمل محسوب می‌شوند.

انواع آمپول‌ها و داروهای ضد التهاب مورد استفاده در زانو

آمپولی که به زانو تزریق می‌شود شامل چنین مواردی است:

کورتیکواستروئیدها

• شامل تریامسینولون، متیل پردنیزولون و دگزامتازون
• اثر سریع و کوتاه‌مدت در کاهش التهاب
• مناسب برای درد شدید یا التهاب حاد

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)

• قرص، کپسول یا پماد
• کاهش درد و التهاب با اثر سیستمیک یا موضعی
• اثر کندتر نسبت به تزریق کورتون، اما مناسب برای استفاده طولانی‌ مدت

آمپول هیالورونیک اسید

• کمک به روان‌ کنندگی مفصل و کاهش سایش غضروف
• اثر طولانی‌تر نسبت به کورتون، معمولا چند ماه
• مناسب برای بیماران با آرتروز خفیف تا متوسط

PRP و تزریق اوزون

• تحریک ترمیم غضروف و کاهش التهاب
• اثر متغیر و وابسته به شدت آسیب و سن بیمار
• بیشتر برای آسیب‌های غضروفی جزئی توصیه می‌شود.

بیشتر بخوانید: بهترین آمپول برای کمردرد

علل و شرایطی که نیاز به تزریق آمپول ضد التهاب زانو را ایجاد می‌کند

• آرتروز و ساییدگی غضروف زانو
• ورم و التهاب مفصل
• درد مزمن و محدودیت حرکتی
• آسیب‌های جزئی مفصلی که با درمان‌های پایه پاسخ نمی‌دهند.

روش‌های جایگزین و مکمل درمان زانو به جای آمپول

• قرص ضد التهاب مفاصل و زانو برای کنترل التهاب سیستمیک
• پماد ضد التهاب و ضد ورم زانو برای اثر موضعی
• فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی برای کاهش فشار روی مفصل و پیشگیری از آسیب بیشتر
• اصلاح سبک زندگی شامل کاهش وزن و فعالیت مناسب

بیشتر بخوانید: ارتباط بین درد مفصل و ویتامین D

اثربخشی آمپول‌های ضد التهاب و غضروف‌ساز بر کاهش درد و ترمیم مفصل

• کورتیکواستروئیدها: کاهش درد سریع اما کوتاه‌ مدت، معمولا چند هفته.
• هیالورونیک اسید: اثر طولانی‌تر، کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل چند ماه.
• PRP: اثر ترمیمی و ضد التهابی، دوام متغیر بین چند هفته تا چند ماه.
• تجربه بیماران نشان می‌دهد بهترین نتایج در بیماران با التهاب محدود و غضروف سالم‌تر دیده می‌شود.

خطرات، عوارض و محدودیت‌های تزریق آمپول ضد التهاب زانو

• عفونت مفصل: نادر اما جدی
• ورم یا درد موضعی بعد از تزریق
• محدودیت دفعات تزریق: معمولا ۳–۴ بار در سال
• احتمال آسیب غضروف یا تاندون در صورت تکرار بیش از حد

هزینه و دسترسی به انواع آمپول‌های زانو

هزینه انواع آمپول‌های ضد التهاب زانو بستگی به چند عامل مهم دارد:

نوع آمپول و پیچیدگی تزریق

تزریق استروئید معمولا در اکثر کلینیک‌های درد و ارتوپدی انجام می‌شود و دسترسی نسبتا آسان دارد. هیالورونیک اسید و PRP/اوزون نیاز به تکنیک دقیق و تجهیزات خاص دارند و در مراکز تخصصی ارائه می‌شوند.

سطح تخصص پزشک و امکانات کلینیک

تزریق صحیح و ایمن آمپول به مهارت پزشک وابسته است؛ مراکز معتبر که تجربه کافی و تجهیزات سونوگرافی یا هدایت تصویری دارند، بهترین گزینه برای کاهش ریسک‌ها هستند.

نوع بیمه و پوشش خدمات درمانی

بعضی آمپول‌ها تحت پوشش بیمه قرار نمی‌گیرند یا محدودیت‌هایی دارند، بنابراین دسترسی و انتخاب آمپول ممکن است تحت تاثیر بیمه بیمار باشد.

شدت آسیب و شرایط بیمار

پزشک با توجه به وضعیت مفصل، میزان التهاب و ساییدگی غضروف، نوع آمپول و دفعات تزریق را تعیین می‌کند.بیماران با آسیب محدود معمولا به آمپول‌های غضروف‌ ساز دسترسی بیشتری دارند، در حالی که بیماران با التهاب شدید ممکن است اولویت با کورتون باشد.

مراقبت‌های بعد از تزریق آمپول ضد التهاب زانو برای بهبود سریع‌تر

• استراحت نسبی ۲–۳ روز
• پرهیز از فعالیت شدید و ورزش سنگین
• استفاده از یخ برای کاهش ورم
• ادامه فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی با توصیه پزشک

بیشتر بخوانید: درد زانو بعد از ورزش

تزریق زانو با سونوگرافی یا روش لمسی: کدام یک مناسب‌تر است؟

• سونوگرافی: دقت بالاتر، کاهش خطا و عوارض
• روش لمسی (Landmark): رایج اما دقت کمتر

مطالعات نشان می‌دهند تزریق با سونوگرافی اثربخشی و ایمنی بالاتری دارد.

سبک زندگی و تمرینات مکمل برای افزایش اثربخشی تزریق زانو

• کاهش وزن برای کاهش فشار روی مفصل
• تقویت عضلات چهارسر و تمرینات فیزیوتراپی
• اجتناب از فعالیت‌های پر فشار
• استفاده از کفش و وسایل حمایتی مناسب

بیشتر بخوانید: تزریق دیسکوژل

سوالات متداول

آمپول‌ ضد التهاب زانو کورتیکواستروئیدی مانند تریامسینولون، متیل پردنیزولون و دگزامتازون به عنوان قوی‌ترین آمپول‌های ضد التهاب شناخته می‌شوند. این آمپول‌ها التهاب مفصل را سریع کاهش می‌دهند و درد ناشی از آرتروز یا آسیب مفصلی را ظرف چند روز تسکین می‌دهند.

هیالورونیک اسید یک ماده طبیعی موجود در مایع مفصلی است که باعث روان‌ کنندگی و کاهش اصطکاک غضروف‌ها می‌شود. تزریق آن به زانو به بیمارانی که دچار آرتروز خفیف تا متوسط هستند کمک می‌کند تا درد کاهش یابد، حرکات مفصل بهبود پیدا کند و تا حدی فرآیند ساییدگی غضروف کند شود.

قیمت آمپول هیالورونیک اسید بسته به برند و محل تزریق متفاوت است. تعداد تزریق‌ها بسته به شدت آسیب و تجویز پزشک می‌تواند بین ۱ تا ۵ نوبت در سال متفاوت باشد.

 افرادی که التهاب زانو محدود و غضروف آنها سالم‌تر است معمولا بهترین پاسخ را دریافت می‌کنند. همچنین افرادی که تزریق را همراه با تمرینات فیزیوتراپی، کاهش وزن و اصلاح سبک زندگی انجام داده‌اند، نتیجه بهتری تجربه کرده‌اند.

بیمارانی با آسیب شدید غضروف یا آرتروز پیشرفته، ممکن است تنها کاهش درد کوتاه‌مدت را تجربه کنند.

هیالورونیک اسید و PRP هر دو به عنوان آمپول‌های غضروف‌ ساز شناخته می‌شوند. هیالورونیک اسید بیشتر اثر روان‌ کنندگی و کاهش اصطکاک مفصل دارد و PRP اثر ترمیمی و ضدالتهابی بیشتری نشان می‌دهد. انتخاب بهترین نوع با توجه به شدت آسیب، سن بیمار و نظر پزشک انجام می‌شود.

اثر کورتیکواستروئیدها معمولا چند هفته تا حداکثر دو ماه دوام دارد. تزریق مکرر بیش از حد می‌تواند به غضروف آسیب برساند، بنابراین معمولا پزشکان توصیه می‌کنند تزریق‌ها ۳–۴ بار در سال برای هر مفصل انجام شود. هیالورونیک اسید اثر طولانی‌تر، بین ۳ تا ۶ ماه دارد و PRP نیز ممکن است بین ۲ تا ۶ ماه دوام داشته باشد.

بله، عوارض ممکن است شامل درد یا ورم موقت محل تزریق، عفونت مفصل (نادر اما جدی)، تغییر رنگ پوست و در تزریق‌های مکرر آسیب غضروف باشد. رعایت مراقبت‌های بعد از تزریق و انجام تزریق توسط پزشک متخصص ریسک‌ها را به حداقل می‌رساند.

کورتون ضد التهاب سریع و کوتاه‌مدت است و بیشتر برای کاهش درد فوری و التهاب حاد کاربرد دارد. هیالورونیک اسید اثر طولانی‌تر و ترمیمی دارد و بیشتر برای بهبود روان‌ کنندگی مفصل و کاهش سایش غضروف استفاده می‌شود. گاهی پزشکان ترکیبی از هر دو را برای اثر سریع و طولانی توصیه می‌کنند.

 قرص‌های ضد التهاب (NSAID) اثر سیستمیک دارند و برای کنترل التهاب و درد طولانی‌مدت مناسب هستند، اما تاثیر آن‌ها نسبت به تزریق موضعی دیرتر و ضعیف‌تر است. آمپول به صورت مستقیم وارد مفصل می‌شود و اثر سریع‌تری ایجاد می‌کند.

پمادهای ضد التهاب موضعی (NSAID مانند دیکلوفناک ژل) می‌توانند التهاب و درد موضعی و همچنین ورم پشت زانو را کاهش دهند، اما اثر آن‌ها ضعیف‌تر و کوتاه‌مدت‌تر از آمپول است و برای درد شدید یا التهاب مفصلی وسیع جایگزین مناسبی نیستند.

منابع:

https://www.dovepress.com/intra-articular-ozone-or-hyaluronic-acid-injection-which-one-is-superi-peer-reviewed-fulltext-article-JPR

https://medpaltrip.com/procedures/prp-platelet-rich-plasma-in-iran

https://www.frontiersin.org/journals/physiology/articles/10.3389/fphys.2024.1348028

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

راه‌های ارتباط

• 

  ۰۲۱-۸۸۶۶۲۶۰۴

  شماره تماس

• 

  ۰۲۱-۸۸۶۶۲۶۰۳

  شماره تماس

• 

  ۰۹۲۱-۲۱۶۸۱۶۸

  شماره تماس

• 

  ۰۹۳۵-۴۳۳۱۳۱۳

  شماره تماس

• 

  تهران، جردن، بعد از میرداماد خیابان قبادیان غربی، پلاک ۹، طبقه ۱، کلینیک درد راد

  آدرس مطب تهران

• 

  البرز، کرج، خیابان ٤٥ متری گلشهر، ارغوان غربی، بیمارستان مریم، کلینیک درد

  آدرس مطب کرج

درباره دکتر

دکتر محمد حسین دلشاد فلوشیپ فوق تخصصی کنترل درد، سال‌ها تجربه در زمینه کنترل دردهای شدید کمر و ستون فقرات دارند. فرایند کنترل درد، پروسیجرها و بلوک‌های عصبی با هدایت سونوگرافی در اتاق عمل به روش جراحی بسته انجام می‌شود. در کلینیک درد به درمان‌ بیمارانی می‌پردازند که به هر دلیلی قادر به انجام عمل جراحی باز نیستند، مانند افرادی که دچار بیماری‌های زمینه‌ای، مشکلات قلبی یا انجام اعمال جراحی در گذشته هستند.