پی آر پی آر پی و میکرونیدلینگ در پزشکی از اصول زیبایی

1

پی آر پی: مکانیسم و ملاحظات عملی

چکیده

پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) کاربردهای بالقوه بسیار در بیماری های پوست دارد. PRP اتولوگ است به این معنی که از خون خود بیمار گرفته می شود و در سانتریفیوژ می چرخد ​​تا محصول نهایی پلاسما با بالای پلاکت ها حاصل شود. سپس این پلت ها فاکتورهای کلیدی رشد را فعال و رها می کنند که در نهایت برای به دست آوردن ترمیم و جوانسازی بافت ها شروع به فرستادن توصیه های آبشاری می کنند.

سیستمهای بسیار برای به دست آوردن PRP در دسترس هستند. این نکته حائز اهمیت است که این سیستم ها (دستگاه ها) بسیار مورد ارزیابی قرار می گیرند و همه عوامل مورد نیاز برای بیمار را ارزیابی می کند و می تواند تعیین کند که PRP در آن استفاده در نظر گرفته می شود.

واژه‌های کلیدی: پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)، پلاسما درمانی، مکانیزم عمل، ارزیابی سیستم های جداسازی، آماده سازی، ملاحظات عملی

1.1 مقدمه

علاقه به استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت اتولوگ (PRP) برای مدیریت انواع موارد بالینی افزایش یافته است. پی آر پی PRP اولین بار به منظور استفاده در ترمیم بافت و هموستاز در بسیاری از شرایط پزشکی و زیبایی، از جمله ارتوپدی، دندانپزشکی، جراحی و جراحی پوست که در جدول 1.1 مشاهده می شود اعمال می شود. در مطالعه و تحقیق، اثربخشی PRPدر آلوپسی آندروژنتیک، جوان سازی پوست و عمل پیوند ارزیابی شده است.

با این وجود، آزمایش های کنترل شده بسیار کمی در این زمینه وجود دارد که از کیفیت لازم برخوردار است. که می توان گفت با افزایش PRP در عمل های زیبایی، چیستی پی آر پی و مکانیزم عمل آن حائز اهمیت است. آماده سازی PRP باید در جهت انجام آزمایش بین انواع سیستم های جداسازی موجود کاملاً درک شود.

2.1 تعریف پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)

پلاسمادرمانی یا پی آر پی یک آماده سازی اتولوگ پلاسما با بالای پلاکت می باشد که از خون فرد گرفته می شود. سطح سطح نرمال در خون ازµl 150000 تا 400000 یا 150 تا L/109×400 شناسایی شده است.

تعریف کاری PRP، پلاسمایی است که حاوی بیش از 1,000,000 پلاکت/ میکرولیتر بر مطالعاتی است که باعث بهبود بافت و استخوان در این سطح می شود. اکثر آماده سازی های PRP دارای 4 تا 8 برابر بیشتر از خون محیطی، بسته به سیستم آماده سازی هستند. مطالعات نشان داده اند که فاکتورهای رشد موجود در PRP به صورت خطی با بالارفتن پلاکت افزایش می یابند. گیوستی و همکارانش به القای ساخت کشت در سلولهای اندوتلیال که با پلاکت به میزان 1500000پلاکت/ میکرولیتر بهینه سازی شده بود اشاره کردند. بعلاوه بر این، بر این تحقیق مشخص شد که در واقع ساخت پل کاهش یافته است. این همبستگی منفی در مطالعاتی که باعث می شود یک توانایی برای بازسازی استخوان با داشتن های بسیار بالای پلاکت نیز مشاهده شود. استفاده از اتولوگ PRP متعددی دارد. از جمله اینکه، احتمال واکنش های ایمنی را پایین می آورد و انتقال بیماری بعید است.

بنابراین، این روش کاملاً بی خطر است، به خوبی تحمل می شود و ضررهای جانبی را در بر دارد.

پی آر پی پی آر پی از نظر فیزیولوژیکی و اینکه به جای مدل های حیوانی یا کشت سلول های بنیادی، ذاتا از انسان ها گرفته می شود متمایز از فاکتورهای رشد نوترکیبی است و در نتیجه حاوی فاکتورهای رشد «خالص» می باشد.

علاوه بر این، آنها از طریق یک لخته انتقال داده می شوند که سیستم انتقال طبیعی در انسان می شود. فاکتورهای رشد نوترکیبی از یک سیستم خارجی، معمولاً از جانوران دیگر می‌شوند و از طریق انتقال‌های مصنوعی منتقل می‌شوند. پلاسما درمانی کاتلکوسیت ها (گل های سفید) که همراه با پلاکت و پلاسما هستند که باعث ایجاد عملکردهای آنابولیسم در بدن می شوند. ذکر این مورد مهم است که ظاهراً عملکردهای مخالفی هستند که به طور مناسبی می‌شوند، و اجازه می‌دهند تا هر کدام از اهداف خود را به انجام برسانند. حتی تغییرات اندک در سطوح این فاکتورهای رشد می تواند ایجاد کند، و باعث افزایش و یا درد شود. فرض بر این است که حفظ عملکرد خالص عملکردهای آنابولیسم و ​​کاتابولیسم به حفظ محیط مطلوب برای بهبود و رشد بافت کمک می کند.

علمی PRP و مکانیسم پیشنهادی عملکرد PRP

مکانیسم های PRP به طور کامل درک نشده اند. با این حال، اعتقاد بر این است که پلاکت ها از جمله تعداد زیادی از فاکتورهای رشد، کموکاین ها و سیتوکاین ها را آزاد می کنند که منجر به ترغیب تکثیر و جداسازی سلولی می شوند. پلاکت ها حاوی بیش از 20 فاکتور رشد داخل گرانول های آلفای خود هستند، که به منظور انتقال مولکول های هدایت کننده به داخل بافت اطراف آزاد می شوند.

در جدول 2.1 فهرستی از فاکتورهای مهم مانند فاکتور رشد مشتق از پلاکت (PDGF)، تبدیل کننده فاکتور رشد تغییر می دهد (TGF)، فاکتور رشد اپیدرمی(EGF)، فاکتور رشد شبه انسانی (VEGF)، فاکتور رشد شبه انسولین (IDGF)، و اینترلوکین 1 (IL-2) است.

پلاکت های PRP چندین فاکتورهای رشد را در مدت یک ساعت فعال می کنند، به همراه فاکتورهای باقیمانده که تا 7 روز آزاد می شوند، می شوند. مکانیسم هایی که PRP با آنها احتمالاً به اثربخشی می رسد در زمینه های دیگر پزشکی: ارتوپدی، جراحی، دندانپزشکی و ترمیم زخم به خوبی توصیف شده است. پلاسما درمانی یا PRP انتشار سیتوکین را افزایش می دهد، سپس به گیرنده های سلولی پیوند می خورند، که باعث نفوذ سلولی می شوند.

این پروسه با تقلید از مکانیسم های مورد استفاده برای استفاده از پوستی، باعث تغییر در سطح میکروسکوپی ساخت محیط، سنتز کلاژن، تولید ماتریس خارج سلولی و کاهش آپوپتوز می شود.

مکانیسم پیشنهادی PRPدر پوست پزشکی بسته به موقعیت استفاده از آن تغییر است. مواردی که اشاره کرد، فاکتورهای رشد آزاد شده توسط پلاکت ها در PRP ممکن است بر روی نواحی درمان هدف های متفاوتی را تحت تأثیر قرار دهند.

1.3.1 مکانیسم عملکرد PRP بر رشد مو

پلاسما درمانی رشد مو را از طریق مکانیسم های بسیاری از حرکت می کند، اما یک مسیر مهم آن را انجام می دهد با آناژن یا مرحله فعال رشد مو است.

درمان های بی شماری برای ریزش مو با هدف افزایش ساخت و بهبود جریان خون در واحد فولیکولی مو انجام شده است. بزرگ فاكتور رشد اندوتليال ورزشي (VEGF) تا حد زيادي مسئول ساخت جامعه مرتبط با آناژن بوده و رشد ساختارهاي پوستي را نيز نشان داده است.

فراتر از VEGF، گرانولهای آلفا در PRP سطوح افزایشی PDGF و فاکتور رشد اندوتلیال مشتق شده از پلاکت آزاد می کنند. طبق فرضیه ها این فاکتورها بر روی سلول های بنیادی فولیکول های مو کار می کنند و نو رگ‌زایی را حرکت می کند. به همین ترتیب، PRP برای درمان ریزش موی مرد و زن (تصویر 1.1) مورد استفاده قرار گرفته است. مرورهای بهبود در این ساختارها پس از فولیکول موی اطراف مکانیسم واضحی از رشد موی بهبود یافته نشان می دهد رخ می دهد. به همین نحو، تزریق های زیر جلدی PRP بقای گرافت های پوستی را احتمالا با یک مکانیسم مشابه افزایش جریان خون می بخشد.

بسیاری از مکانیسم های دیگر وجود دارند که PRP به وسیله آنها ممکن است به رشد مو کمک کند. لی و همکارانش نشان می‌دهند که افزایش یافته بتا-نین، پرورش‌دهنده کیناز مربوط به عوامل خارجی سلولی، کات و AKT، همه به تکثیر سلول درمال پاپیلا کمک می‌کنند. پلاسمای فعال شده است که باعث افزایش می‌شود و تولید کیناز و اکت فسفریله، مولکولهایی که باعث انتشار و تکثیر درمال پاپیلا در انسان می‌شود را تنظیم می‌کند. جالب، پژوهش PRP یافت شده در این تحقیق، دستیابی به سطوح مناسب از پلاسما درمانی را برای دستیابی به نتایج به اندازه می تواند نشان دهد.

مطالعات شماره به جزئیات PRP و ضد آپوپتوز آن پرداخته اند. این سیستم برای قابلیت PRP برای القاع فعال سازی Bcl-2 و همچنین فسفوراسیون AKT (که در تنظیم سیستم های آپوپتوز دارای سیستم هستند) را می توان قرار داد.

سلول های درمال پاپیلا از اختلال و از بین رفتن زودرس جلوگیری می کند و می تواند مانند آن باشد، از این طریق فاز آناژن چرخه مو را گسترش می دهد و القای کاتاژن به فاز تلوژن یا محیط را به تعویق می اندازد.

علاوه بر این، لی و همکارانشان دریافت می کنند که درمان PRP فعالیت رونویسی بتا-کاتنین را تقریباً دو برابر می کند، که در فولیکول در مرحله آناژن می شود. این پروسه، به همراه قابلیت پلاسمادرمانی یا PRP فاکتور رشد فیبروبلاستی 7 (FGF-7) را تنظیم کرده و بهبود می بخشد، همچنین به طولانی شدن آناژن یا مرحله رشد چرخه مو کمک می کند. در نهایت، ترغیب سیگنال FGF-7 نیز به جهت حرکت تمایزیابی سلول های بنیادی از فولیکول های مو نشان داده شده است.

مکانیسم عملکرد PRP در جوان سازی و ترمیم

رشد مو، احتمالاً مکانیسم وجود دارد که PRP از طریق آنها بر روی جوان سازی پوست تأثیر می گذارد. فیبریل ها یا تارهای کلاژن انباشته قطعه قطعه شده از رشد کلاژن جدید مانع می شوند و مانع از ماتریکس خارج سلولی می شوند. پلاسمای فعال با حرکت غشای خارج از سلولی و از بین بردن قطعات کلاژن آسیب دیده، بروز متالوپروتئینازهای ماتریکس (MMP-1 و MMP-3) را افزایش می دهد و در نهایت امکان بهبود، سنتز کلاژن به طور منظم سازماندهی شده را فراهم می کند. پلاسما درمانی (PRP) شامل چندین فاکتور رشد است که فیبرلاست های پوستی انسان را تحریک کرده و کلاژن سازی و آن را تقویت می کند. افزون بر این نشان داده که اسید هیالورونیک را نیز افزایش می دهد. از میان بسیاری از کارکردهای آن در زمینه پوست، اسید هیالورونیک به شدت به آب مرتبط و وابسته است، و از همین جهت افزایش حجم پوست و هیدراتاسیون (آبرسانی) را می دهد. در مجموع، این یافته ها می دهند که راه حل PRP ممکن است سنتز ماتریکس خارج از سلولی را تقویت کرده و افزایش دهد و احتمالی را برای جوان سازی پوست و اسکار و آکنه می تواند نشان دهد.

پلاسمادرمانی (PRP) اخیراً با استفاده مجدد از لیزرهای سایشی برای درمان آکنه و اسکار صورت مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین در زمینه های مراقبت از زخم پس از درمان با لیزر سایشی نیز استفاده می شود. بکارگیری مجدد لیزر فرکشنال دی اکسید کربن (فرکشنال CO2) نشان می دهد که آسیبی مشابه همان زخم های نرمال ایجاد می کند.

تصویر 1.1 پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) که در ریزش موی زنانه، قبل و بعد از آن استفاده می شود. بیمار 1 (a) قبل از PRP و (b) 4 ماه بعد از درمان. بیمار 2 (c، d) قبل از PRP و (e، f) 4 ماه بعد از درمان.

بدین ترتیب، اضافه کردن پلاکت ها، به عنوان یک عنصر کلیدی برای ترمیم زخم عادی، می بایست پس از درمان با لیزر سایشی کمک کرده و آن را تسریع کند. در حالی که در حال حاضر تایید و اثبات نشده است، اعتقاد بر این است که انتشار PRP از گرانولهای آلفا (حاوی استخرهای ذخیره شده بزرگ، باعث بهبود کارآمدتر و سریعتر بافت می شود. علاوه بر این، استفاده از PRP باعث افزایش سریعتر بهبود، اریتما را کاهش می دهد، و باعث کاهش می شود در پوست بعد از دریافت لیزر سایشی فرکشن).

گزینه های آماده سازی

مفهوم PRP متکی به سانتریفیوژ خون کامل و جداسازی از اجزای مورد نظر مبتنی بر گرانش خاص آنها می‌باشد. آماده سازی PRP می تواند به صورت دستی یا دستگاه اتوماتیک انجام شود. با این وجود، روند اصلی با کشیدن خون محیطی از بیمار شروع می شود (تصویر 2.1 a-e). سپس لوله های خون (اغلب حاوی ماده ضد انعقاد خون است) طبق پروتکل های اختصاصی با تنظیم سرعت، دوره چرخش و زمان چرخش، در سانتریفیوژ می چرخند.

لایه های تحت چرخش سریع خطوط مختلف سلول های خونی بر توده انباشته می شوند به همان شکلی که پلاکت ها در پلاسما می باشند و از این جهت که پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) نامیده شده و از لوله های دارای چندین تغییر از گلبول های قرمز و گرانولوسیت ها می شود (تصویر 3.1). در برخی از پروتکل ها قبل از استفاده، مواد فعال را اضافه می کنند (متن زیر را مطالعه کنید).

دو روش اصلی آماده سازی دستی پلاسما روش «تولید PRP» و روش «buffy coat» می باشد. در روش «تولید PRP»، کل خون تحت سانتریفیوژ کندتر اولیه قرار می گیرد، تحت عنوان «چرخش نرم» که یک لایه فوقانی متشکل از پلاکت ها و لکوسیت ها، یک لایه میانی، به نام buffy coat (که سرشار از گلبول های سفید {WBC} کند) و یک لایه زیرین، حاوی سلول های قرمز خون (RBC) می باشد. سطح بالایی و لایه buffy coat سطحی سپس دور لایه می شود و تحت یک دوم سانتریفیوژ با سرعت بالاتر، به نام “hard spin” قرار می گیرد. این فرآیند به شکل گیری گلوله های نرم افزاری که از پلاکت ها به همراه پلاسمای ضعیف پلاکت (PPP) تشکیل می شود، تشکیل می شود، که از آن برداشت می شود، و پلاسما PRP باقی می ماند.

در روش “buffy coat”، کل خون ابتدا در پروسه چرخش سنگین به صورت یک لایه فوقانی از PPP، یک لایه میانی (حاوی PRP)، و گلبول های قرمز یا RBC در زیر آن جداسازی می شود. پلاسمای روی سطح برداشته می شود، سپس به buffy coat یک چرخش نرم داده، پلاسمای خالص و لکوسیت تولید می شود که لکوسیت ها دفع می شوند.

در حال حاضر، سیستم تجاری خودکار تولید PRP وجود دارد، که تولید پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) را در قالب یک فرآیند کارآمد و ساده می کند. سیستم های خودکار از حسگرها برای تشخیص رابط buffy coat و گلبول های قرمز (RBC) استفاده می کنند. که این اثر در اثر تغلیظ مداوم PRP ایجاد می شود.

هر سیستم، روش متفاوتی برای جمع آوری و تغلیظ پلاکت ها دارد. به طور کلی، 30 میلی لیتر از کل خون، 3 تا 5 میلی لیتر PRP (بسته به سطح پلاکت بیمار، سیستم و تکنیک مورد استفاده) تولید می کند. نتایج تولید خودکار PRP دائمی نیست، اما بیشتر از روش های قابلیت تکرار یا تولید مجدد دارد. علاوه بر این، سیستم های بسته، خطاهای احتمالی را کاهش داده و کمک می کند تا تمام شرایط استریل در مدت درمان تضمین شود.

از تزریق، PRP قبل با افزودن ترومبین یا کلسیم کلرید فعال می شود. پس از فعال سازی، PRP باید برای حفظ دوام آن استفاده شود. در نتیجه از ها به این مرحله نیازی به سیستم وجود ندارد که به این دلیل که کلاژن فعال کننده طبیعی PRPاست و در نتیجه موثر ساختن اگزوژن (بیرونی) هنگام استفاده در بافت نرم نیست.

تصویر 2.1 مراحل جمع آوری پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) به روش یک بار سانتریفیوژ. (a) مرحله 1: جمع آوری خون – رگ گیری از وید پیش بازویی. (ب) مرحله 2: انتقال خون به لوله های جمع آوری برای سانتریفیوژ. (ج) مرحله 3: قرارگیری نمونه ها در داخل سانتریفیوژ. (د) مرحله 4: برداشتن لایه PRP با سرنگ پس از مرحله سانتریفیوژ. (ه) مرحله 5: تزریق پی آر پی با سرنگ پس از آماده سازی.

تصویر 3.1 ترکیب کل خون و پلاسمای غنی از پلاکت

1.5.1 ملاحظات مهم هنگام ارزیابی سیستم های PRP

هنگام انتخاب ارزیابی سیستم آماده سازی PRP، چندین بار در نظر گرفتن وجود دارد. در حال حاضر هر سیستم اختصاصی موجود با توجه به روش آماده سازی آنها است. استاندارد یا استانداردی در خصوص تکنیک مناسب برای دستیابی به پلاک مناسب در آماده سازی پی آر پی وجود ندارد و این ارزیابی و ارزیابی سیستم ها را با مشکلی روبرو می کند. با این وجود، با توجه به اینکه کدام یک در عمل مورد استفاده قرار می گیرد، ویژگی های باید در نظر گرفته شود.

این نکته حائز مهم است که پلاکتی تولید شده توسط هر سیستم باید مورد توجه قرار گیرد. در صورتی که نیاز به توصیه های جراحی پوست یا پلاستیک هنوز ناشناخته باشد، سیستم های مختلف راه حل های بسیار متنوعی تولید می کنند.

مثال که قبلا ذکر شد، حداقل 1000000 پلاکت در هر میکرولیتر نشان داده شده است که برای بهبود مورد نیاز است و 1500000 پلاکت برای ساختن طرح مناسب می باشد (جدول 3.1).

تاثیر گلبول های سفید (WBC) در PRP بسیار مورد بحث است. بسیاری از این باورند که گلبول های سفید خون یا WBC به دلیل خاصیت ضد میکروبی آنها که باعث محافظت در برابر مقاومت و آلرژی می شوند، عناصر مهم PRP به شمار می روند. به اعتقاد سایرین، پلاکت ها از قبل، دارای ویژگی های ضد میکروبی هستند و در نتیجه WBC غیر ضروری است. در حقیقت، گفته شده است که سطح بالای WBC ها، ویژه نوتروفیل ها ممکن است برای روند بهبودی مضر باشد. نوتروفیل ها باعث آسیب سالم، آسیب احتمالی به بافت، و در نتیجه فیبروز ناخواسته، به جا ماندن اسکار و واکنش آبشاری کاتابولیسمی می شوند.

علاوه بر این، لکوسیت های تغلیظ یافته های می تواند بیشتر از فاکتورهای منتشر شده در نزدیکی خود را خنثی کنند. مطالعات نشان داده اند این تاثیرات مانع ترمیم زخم می شوند. به همین ترتیب، من و همکارانش علاوه بر این، بر روی پلاکت ها، میزان تأثیر پلاسما درمانی یا PRP را نیز بر روی میزان مناسب پلاکت‌گیری در WBC مورد توجه قرار دادند.

در روش پلاسما درمانی از چرخش کوتاهتر و کندتر با هدف حذف گلبول های سفید خون، به جای دست دادن برخی از پلاکت ها استفاده می شود. در روش buffy coat از چرخش طولانی تر با بالاترین میزان استفاده می‌شود تا یک لایه ایجاد شده و تعداد زیادی از پلاکتها را تا حد ممکن می‌گیرد. خون قرمز دارای گونه های واکنش پذیر است، که واکنش های واکنشی ناخواسته در تزریق ایجاد می کند. RBC یا تزریق مستقیم گلبول های قرمز به بافت، باعث افزایش تورم و درد برای بیمار می شود. علاوه بر این، تأثیر منفی بر روی رشد مجدد دارد و یک محیط ابولیسمی ایجاد می کند که نمی تواند حرکت کند و مانع تأثیر فاکتورهای رشد می شود. همچنین ممکن است القا کننده تلوژن افلوویوم به عنوان یک نتیجه ناخواسته باشد. مطالعات متعدد نشان می دهد که با وجود تکنیک های آماده سازی مشابه، هر سیستم و RBC قابل کنترلی از WBC تولید می کند ▶ جدول 3.1)

به همین ترتیب، مطالعات بیشتر در جهت مقایسه سیستم های مختلف نیاز می باشد.

در مقایسه با سیستم ها، توجه به این نکته بسیار مهم است که دستگاه های مختلف که از حجم متفاوتی استفاده می کنند، اندازه گیری در آنها قابل اعتماد نیست. به این ترتیب، آماده سازی سیستم‌ها همیشه باید با استفاده از دوز یا میزان کلی پلاکت ها ارزیابی شوند. علاوه بر این، از آنجایی که در پلاکت های تولید فاکتور رشد را کاهش می دهد، یافتن سیستمی که پلاکت های سالم می کنند بسیار حیاتی است. زمان و مدت چرخش، شتاب و سرعت سانتریفیوژ، و فاصله بین خوراکی ها همگی عوامل مهم و تعیین کننده در ایجاد کیفیت و در نتیجه، اثربخشی PRP هستند. سایر عواملی که ارزش توجه دارند شامل روتور سانتریفیوژ (سهولت و نرمی چرخش)، مواد ضد انعقاد به کار رفته یا ابزارهای مورد استفاده برای جلوگیری از تجمع پلاکتی (به عنوان مثال، اسیدیته می شوند می توانند در هنگام تزریق و هم کیفیت پلاکت تاثیر بگذارند)، و به میزان قابل توجهی پلاکتی هستند. شرایط شرایط و کارآمد برای بازیابی پلاکت، شتاب کم سانتریفیوژ (نزدیک به 100×g، 10 دقیقه) در چرخش اول و حدود 400×g در چرخش دوم برای جلوگیری از فعال سازی پلاکت می باشد.

اطلاعات متناقض در مورد اثربخشی آماده سازی یک بار چرخش در برابر دوبار چرخش PRP در سانتریفیوژ وجود دارد. در تئوری، یکبار چرخش (روش های پلاسما) باید کمترین تری از پلاکت ها را نسبت به روش دوبار چرخش (buffy Coat) تولید کند. در حالی که مطالعاتی وجود دارد که نشان می دهد اند سیستم های دارای یک بار چرخش سانتریفیوز در تغلیظ پلاکت ها در روش پی آر پی به سطح کف کافیترند.

همچنین باید توجه داشت که هر دو مطالعه دارای انحراف استاندارد بالا، نشانگر سطح بالای تنوع است. سیستم در دسترس هستند که از روش های مختلف چرخش استفاده می کنند. برای نمونه، Eclipse و RegenLabs از روش یکبار چرخش (سانتریفیوژ) استفاده می کنند (شکل 2.1a-e ).

علاوه بر این، سازندگان سیستم های جدید موجود در بازار در حال حاضر حاضر ادعا می کنند که این سیستم ها قادر به انجام چرخش دوگانه در یک دستگاه سانتریفیوژ هستند (▶ شکل 4.1a-e ).

شکل 4.1 جمع آوری پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) با استفاده از سیستم خودکار. (الف) مرحله 1: سرنگ، سوزن بال پروانه ای (اسکالپ وین)، تورنیکت، و مواد ضد انعقاد خون برای خونگیری. (ب) مرحله 2: خونگیری از ویدهای بازو. (ج) مرحله 3: خون مخلوط با ماده ضد انعقاد آماده برای استفاده در سانتریفیوژ. (د) مرحله 4: سانتریفیوژ خون. (ه) مرحله 5: PRP برای تزریق آماده می شود.

استفاده از PRP در یک زمینه زیبایی در مقایسه با سایر تخصص‌ها، الزامات مربوط به فرد را دارا می‌باشد.

کمیت پی آر پی تولید شده به حجم خون گرفته شده و ظرفیت سانتریفیوژ در هر چرخش بستگی دارد.

سیستم های ارتوپدی و سیستم های جراحی نیاز به چرخش بیش از حد خون برای تولید مقدار مورد نیاز برای جراحی های جراحی دارند. این روش ممکن است برای استفاده در جراحی حین ترمیمی یا پلاستیک در اتاق عمل مناسب باشد. با این حال، برای استفاده در زمینه مراقبت از پوست و در مطب به طور معمول معمولاً 5 تا 12 میلی لیتر PRP نیاز دارد، بنابراین سیستمی که حجم مناسب و کمتری از خون را بچرخاند نیاز دارد. با این وجود ویال های کوچک از آنجا که فقط بخشی از خون گرفته شده به PRP می تواند به طور کلی محدود شود، و به طور معمول، هر چه محلول غلیظ تر باشد، عملکرد کلی پایین تر است. اندازه سانتریفیوژ، مصرف مواد مصرفی، و زمان لازم برای جمع آوری و پردازش نیز باید در نظر گرفته شود. در عمل‌های سری‌پایی، سیستم‌های سانتریفیوژ فشرده را در مقابل سیستم‌های اتاق عمل بیمارستانی که فضای کمتری دارند می‌سازند. مصرف مواد مصرفی باید با توجه به پروتکل های درمان چندگانه برای بسیاری از شرایط پوستی در نظر گرفته شود. به همین ترتیب، یک هزینه معقول برای اطمینان از امکان سنجی و ماندگاری طولانی مطابق با پروتکل های درمانی مدت حائز اهمیت است. زمان چرخش کوتاه تر نیز مطلوب است.

سیستم های دستی مورد توجه پزشک هستند چرا که بهای آنها ارزان است و هدفشان دستیابی به PRP بالا می باشد. هر این سیستم ها بسیار وابسته به تکنیک ها و احتمال می باشند، مستعد آسیب به پلاکت ها بوده است، و به چند نیروی بیشتر برای آماده سازی کامل و به موقع نیاز دارند. سیستم های خودکار با وجود گران تر بودن، فرآیند آماده سازی را ساده تر می سازند، آسیب به پل ها را به حداقل می رساند و احتمال را می دهد.

6.1 نتیجه گیری

استفاده از PRP در زیبایی پوست و عمل جراحی پلاستیک افزایش یافته است. پی آر پی یک محلول اتولوگ است که حاوی پلاکت های تغلیظ شده است که آبشارهای فاکتورهای رشد را فعال سازی و حرکت می کنند و باعث نوسازی می شوند، بافت و مسیرهای ضد آپوپتوز می شوند. درک مزایا و سیستم های آماده سازی مختلف و تشخیص اینکه کدام یک از روش ها عملکرد بالاتری دارند و بهترین کیفیت PRP را می توان از مهم ترین چیزهای مهم تولید کرد. مطالعات بالینی تصادفی در آینده، نقش PRP را در بسیاری از کاربردهای زیبایی شرح می‌دهد. این احتمال وجود دارد که ایده آل بر اساس شرایط بالینی باشد.