بیماری صرع دارای انواع مختلفی است که عبارتند از:

صرع کوچک :

صرع کوچک در کودکان اتفاق می افتد و موجب خواهد شد که کودک برای چند ثانیه مات و مبهوت باقی بماند. در این حالت کودک واکنشی نشان نخواهد داد و هوشیار نمی شود و بعد از چند ثانیه کودک به حالت عادی بر می گردد. این نوع از صرع معمولاً با نوار مغزی تشخیص داده می شود.

صرع بزرگ:

شخص بدون هشدار یا علائم قبلی، ناگهان دچار سفتی در عضلات خود می شود و به زمین می افتد. سپس فرد دچار تشنج شده و تکان های غیرارادی برای مدت ۱ الی ۲ دقیقه طول خواهد کشید. بعد از چند دقیقه عضلات شل می شود و ممکن است فرد دچار بی اختیاری ادرار شود.

صرع کانونی یا غیر منتشر :

هنگامی که تشنج در یک ناحیه از مغز باشد، به آن تشنج کانونی گفته می شود.

صرع کانونی ساده :

در این نوع تشنج هوشیاری فرد از بین نمی رود. امکان دارد فرد تصویر، بو، احساس، مزه یا صدای اشیاء اطراف به گونه دیگری تجربه کند. این نوع از تشنج می تواند منجر به پرش ناخواسته اعضای بدن مانند دست ها و پاها و علائم حسی خود به خودی مانند مورمور شدن، سرگیجه و یا نورهای خیره کننده خواهد شد.

صرع کانونی کامپلکس:

این نوع تشنج هوشیاری و آگاهی را از بین خواهد برد و می تواند موجب شود هوشیاری برای دوره ای از بین برود. این تشنج ها می تواند باعث به حرکات خیره کننده و بی هدف از جمله چرخش دست ها، جویدن، بلعیدن یا راه رفتن دایره وار می شود.

صرع تونیک:

این نوع ازصرع می تواند منجر به سفت شدن عضلات شود. این تشنجات عموما بر روی عضلات پشت، بازوها و پاها تاثیر میگذارد و منجر به افتادن فرد بر روی زمین می شود.

صرع کلونیک:

این نوع از صرع با حرکات ریتمیک و پرشی عضلات رابطه دارد که بر روی گردن، صورت و دست ها تاثیر می گذارد.

صرع میوکلونیک:

این نوع از تشنج به صورت پرش های کوتاه مدت و ناگهانی دست ها و پاها ظاهر خواهد شد.

صرع آتونیک:

این نوع از تشنج موجب از دست رفتن کنترل عضلات خواهد شد.

صرع تونیک – کلونیک:

تشنجات تونیک – کلونیک یا گراندمال منجر به از دست دادن هوشیاری، سفتی و لرزش بدن و گاهی از دست دادن کنترل مثانه یا گاز گرفتن زبان انجام شود.