مراحل انجام نوار مثانه

ارزیابی اولیه با یوروفلومتری: بیمار ادرار می‌کند و دستگاه سرعت و حجم جریان را اندازه‌گیری می‌کند.
اندازه‌گیری حجم باقی‌مانده: پس از ادرار کردن، با سونوگرافی یا سوند بررسی می‌شود چقدر ادرار در مثانه باقی مانده.
سیستومتری: از طریق سوند، مثانه با آب یا گاز پر می‌شود و هم‌زمان فشار داخل مثانه، شکم و عضلات کف لگن اندازه‌گیری می‌شود.
تست نشت (Leak Point Pressure): در مواقعی بیمار باید سرفه کند یا فشار وارد کند تا بررسی شود در چه شرایطی نشت ادرار اتفاق می‌افتد.
الکترومیوگرافی: فعالیت عضلات کف لگن با الکترود اندازه‌گیری می‌شود.

تست کامل ممکن است کمی ناراحت‌کننده باشد اما دردناک نیست و در عرض ۴۵ دقیقه به پایان می‌رسد.

تفسیر نتایج تست نوار مثانه

نتایج تست معمولاً شامل چند نمودار است که فشار مثانه، فشار شکمی، حجم ادرار و زمان تخلیه را در کنار هم نشان می‌دهد. پزشک از این داده‌ها برای تشخیص اختلالات زیر استفاده می‌کند:

• مثانه بیش‌فعال (OAB)
• کم‌کاری مثانه (Acontractile Bladder)
• نشت ادرار استرسی
• دفع با انسداد عملکردی یا مکانیکی
• آسیب عصبی به مثانه (نورروژنیک)

بسیاری از بیماران پس از انجام این تست می توانند روش درمانی مؤثرتری را انتخاب کنند، مثل جراحی اسفنکتر مصنوعی، تزریق بوتاکس یا تغییر دارو.

تجویز پساری بعد از تست نوار مثانه

تشخیص‌هایی که در تست نوار مثانه (یورودینامیک) می‌توانند به تجویز پساری واژینال منجر شوند، عمدتاً شامل موارد زیر هستند:

1. بی‌کفایتی اسفنکتر داخلی (Intrinsic Sphincter Deficiency – ISD): اگر تست نشان دهد که اسفنکتر (دریچه) داخلی مجرای ادرار به اندازه کافی قوی نیست تا ادرار را نگه دارد، پساری می‌تواند با ایجاد فشار حمایتی خارجی به کنترل نشت کمک کند.
2. هایپرموبیلیتی مجرای ادرار (Urethral Hypermobility): زمانی که مجرای ادرار بیش از حد حرکت می‌کند و در موقعیت صحیح خود برای مهار ادرار قرار نمی‌گیرد (مثلاً هنگام سرفه یا عطسه)، پساری می‌تواند با ثابت نگه داشتن آن به کاهش بی‌اختیاری کمک کند.
3. افتادگی اندام‌های لگنی (Pelvic Organ Prolapse – POP) که بی‌اختیاری ادرار را تشدید می‌کند: اگر تست نوار مثانه نشان دهد که افتادگی مثانه (سیستوسل) یا رحم باعث تغییر زاویه مجرای ادرار شده و به بی‌اختیاری استرسی منجر می‌شود، پساری می‌تواند با بالا بردن و حمایت از اندام‌های افتاده، به بهبود وضعیت کمک کند.
4. فشار نشت شکمی پایین (Low Abdominal Leak Point Pressure – ALPP): این یافته نشان می‌دهد که حتی با فشار شکمی کم نیز نشت ادرار رخ می‌دهد که این معمولاً با ضعف اسفنکتر یا هایپرموبیلیتی مجرا مرتبط است و پساری می‌تواند راه حلی مؤثر باشد.

به طور کلی، هر تشخیصی که نشان دهنده ضعف ساختاری در حمایت از مجرای ادرار یا اسفنکتر باشد و به بی‌اختیاری ادرار استرسی منجر شود، می‌تواند کاندیدای استفاده از پساری واژینال باشد. البته، تصمیم نهایی همیشه با توجه به شرایط کلی بیمار و مشورت با پزشک متخصص اورولوژی یا زنان خواهد بود.