بیماری خودایمنی چیست؟

بیماری خودایمنی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بیش از حد فعال باشد که منجر به آسیب بافتی می شود. معمولاً، سیستم ایمنی بدن شما پروتئینی به نام آنتی بادی ایجاد می کند که از شما در برابر سموم، سلول های سرطانی و ویروس ها محافظت می کند. اگر یک بیماری خود ایمنی دارید، سیستم ایمنی تفاوت بین سلول های سالم و یک عامل خارجی یا مهاجم را نمی داند. انواع مختلفی از این بیماری وجود دارد و علت آن مشخص نیست. معمولاً هدف از درمان تمرکز بر کاهش فعالیت سیستم ایمنی است. آشنایی با انواع بیماری های خودایمنی در زیر چند نمونه از این بیماری را برای شما توضیح خواهیم داد: ### آرتریت روماتوئید (RA) سیستم ایمنی بدن آنتی بادی تولید می کند که به مفصل متصل می شود... علیرغم این عارضه، سلول های سیستم ایمنی به مفاصل حمله می کنند و منجر به درد، تورم و التهاب می شوند. اگر آرتریت روماتوئید درمان نشود، آسیب دائمی به تدریج رخ خواهد داد. هدف از درمان کاهش فعالیت سیستم ایمنی است. ### لوپوس اگر لوپوس دارید، آنتی‌بادی‌هایی در بدن ایجاد می‌شوند که بر بافت‌های سراسر بدن تأثیر می‌گذارند. لوپوس معمولاً به ریه‌ها، مفاصل، سلول‌های خونی، کلیه‌ها و اعصاب حمله می‌کند. ### بیماری التهابی روده (IBD) در این عارضه، سیستم ایمنی بدن به پوشش روده حمله می‌کند و باعث بروز مشکلاتی مانند خونریزی مقعدی، حرکات روده، درد شکم، اسهال، تب و کاهش وزن می‌شود. ### MS (MS) سیستم ایمنی به سلول های عصبی حمله می کند و علائمی مانند ضعف، درد، اسپاسم عضلانی، عدم تعادل و غیره را ایجاد می کند... معمولاً راه حل درمانی که برای MS در نظر گرفته می شود، سرکوب سیستم ایمنی است. ### دیابت نوع 1 آنتی بادی ها به سلول های تولید کننده انسولین در پانکراس حمله کرده و آن را از بین می برند.. افرادی که این نوع دیابت دارند برای ادامه زندگی نیاز به تزریق انسولین دارند. ### سندرم گیلن بار (GBS) در سندرم Guillen Barre سیستم ایمنی بدن به اعصابی که عضلات پاها را کنترل می کنند، گاهی اوقات عضلات بازوها و به طور کلی قسمت بالای بدن را مورد حمله قرار می دهد. ### پسوریازیس اگر از این بیماری رنج می برید، سلول های خونی سیستم ایمنی به نام T در پوست تجمع می یابند. سیستم ایمنی سلول های پوست را تحریک می کند تا به سرعت تکثیر شوند و در نهایت متوجه عارضه ای به شکل پوسته های پوسته پوسته روی پوست خود خواهید شد. ### بیماری گریوز در این بیماری، سیستم ایمنی آنتی‌بادی‌هایی تولید می‌کند که باعث می‌شود غده تیروئید هورمون‌های زیادی در خون ترشح کند و در نهایت باعث پرکاری تیروئید شود. علائم این بیماری شامل کاهش وزن، افزایش ضربان قلب، برآمدگی چشم، ریزش مو، عصبی بودن و غیره است. ### تیروئید هاشیموتو در این بیماری، آنتی‌بادی‌های سیستم ایمنی به غده تیروئید حمله می‌کنند و سلول‌های تولیدکننده تیروئید به آرامی از بین می‌روند... سطح پایین هورمون تیروئید یا کم‌کاری تیروئید معمولاً طی ماه‌ها و سال‌ها ایجاد می‌شود. علائم این بیماری شامل یبوست، خستگی، افزایش وزن، حساسیت به سرما، خشکی پوست و افسردگی است.. ### میاستنی گراویس در طول این بیماری، آنتی بادی ها به اعصاب می چسبند و در نهایت ماهیچه ها به درستی تحریک نمی شوند. علامت اصلی این بیماری ضعف است که با فعالیت بدتر می شود. ### اسکلرودرمی این بیماری باعث التهاب پوست و سایر قسمت های بدن می شود... بدنبال این بیماری کلاژن زیادی تولید می کند... این وضعیت باعث سفت شدن قابل مشاهده پوست، آسیب به رگ های خونی و اندام هایی مانند ریه ها، قلب و کلیه ها می شود. هیچ درمانی برای آن وجود ندارد، هدف از درمان تسکین علائم بیمار است. ### واسکولیت سیستم ایمنی بدن به رگ های خونی حمله می کند و باعث آسیب ... ممکن است به دنبال این بیماری هر قسمتی از بدن را درگیر کند; بنابراین، علائم هر فرد می تواند متفاوت باشد. شایع ترین بیماری خودایمنی چیست؟ پزشکان معمولا در مورد شایع ترین نوع این بیماری اتفاق نظر ندارند، اما به طور کلی می توان گفت که شایع ترین آنها دیابت نوع 1، پسوریازیس، دیابت نوع 1، ام اس، آرتریت روماتوئید، لوپوس و بیماری کرون است. علت بیماری خودایمنی چیست؟ دلیل دقیقی وجود ندارد؛ اما نظریات مختلفی در این زمینه وجود دارد که به توضیح آنها می پردازیم: ### داروهای خاص برخی داروها ممکن است باعث ایجاد تغییراتی در بدن شوند که سیستم ایمنی را سردرگم کند. ### ژنتیک برخی از بیماری های خودایمنی به صورت ژنتیکی در خانواده ها مشاهده می شود... اگر سابقه خانوادگی این بیماری را داشته باشید، در معرض خطر بیشتری قرار خواهید گرفت. ### عفونت گاهی اوقات ویروس ها و باکتری ها می توانند تغییراتی ایجاد کنند که باعث ایجاد یک بیماری خودایمنی در شما می شود.. اگر از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به بیماری های سیستم ایمنی هستید، این احتمال افزایش می یابد. برخی از عوامل خطر احتمال ابتلا به بیماری خود ایمنی را افزایش می دهند: - سیگار کشیدن - چاقی - قرار گرفتن در معرض سموم - آلودگی هوا یا مواد شیمیایی خطرناک - جنسیت زن علائم چیست؟ بسته به نوع بیماری و ناحیه آسیب دیده، علائم مختلفی را تجربه می کنید. اما علائم رایج آن عبارتند از: - خستگی - تورم غدد - تب مکرر - درد معده یا مشکلات گوارشی - مشکلات پوستی مانند قرمزی - درد و تورم مفاصل چگونه تشخیص داده می شود؟ در برخی موارد، تشخیص ممکن است ماهها یا سالها طول بکشد. زیرا برخی از انواع بیماری های خودایمنی مشابه بیماری های دیگر هستند. به طور کلی، پزشک از شما سوالاتی در مورد سابقه پزشکی و علائم شما می پرسد و همچنین آزمایشاتی را توصیه می کند. ### آزمایش خون آزمایش خون برای بررسی موارد زیر توصیه می‌شود: - خود آنتی بادی - آزمایش آنتی بادی ضد هسته ای - آزمایش ادرار - پروتئین واکنشی - شمارش خون کامل - نرخ رسوب گلبول قرمز - پانل متابولیک جامع ### تصویربرداری این آزمایش برای جستجوی علائم قابل مشاهده یک بیماری خودایمنی توصیه می شود. برای مثال با کمک سونوگرافی و اشعه ایکس می توان مشکلات مفصلی را تشخیص داد... MRI صدمات عمیق تری را در بدن نشان می دهد. چه روش های درمانی وجود دارد؟ اگرچه هیچ درمانی برای بیماری خودایمنی وجود ندارد، راهبردهای درمانی مختلفی برای کمک به کنترل علائم در نظر گرفته شده است. ### درمان دارویی بر اساس نوع اختلال و شدت بیماری، پزشک با توجه به شرایط شما بهترین داروها را تجویز می‌کند... روش‌های درمانی احتمالی شامل موارد زیر است: - استروئیدها - داروهای ضد التهاب داروهای موثر برای کنترل علائم به شرح زیر است: - هیپنوتیزم - تزریق انسولین - داروهای اضطراب و افسردگی - مسکن - مبادله پلاسما - ایمونوگلوبولین داخل وریدی - تغییر سبک زندگی علاوه بر دارو، پزشک اغلب تغییرات سبک زندگی را توصیه می‌کند. ورزش یا فیزیوتراپی برای بیماری‌هایی که ماهیچه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند، مانند ام اس، بسیار توصیه می‌شود. همچنین، سایر افرادی که بیماری‌های خودایمنی و عروق خونی دارند نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرند، ترک سیگار می‌تواند بسیار مفید باشد. آشنایی با عوامل محرک در ایجاد بیماری خودایمنی برخی از مواردی که می تواند در ایجاد عوارض نقش داشته باشد به شرح زیر است: - قرار گرفتن در معرض خورشید - سیگار کشیدن - ویروس های خاص - چاقی - استفاده از داروهای خاص - انواع خاصی از مواد شیمیایی - قرار گرفتن در معرض سموم - ژنتیک - آسیب بافتی آیا اگزما یک بیماری خود ایمنی است؟ در حالی که سیستم ایمنی در بروز اگزما نقش دارد و استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی به درمان آن کمک می کند. اما به عنوان یک بیماری خودایمنی محسوب نمی شود.