آیا با وجود ارتودنسی می توان ام آر آی انجام داد؟

ارتودنسی به عنوان یک روش موثر جهت اصلاح ناهنجاری‌های دندانی و بهبود زیبایی لبخند شناخته می‌شود؛ اما تجهیزات فلزی و **ارتودنسی در ام آر آی** ممکن است نگرانی‌هایی از این بابت ایجاد کند. آیا با وجود ارتودنسی می‌توان ام آر آی انجام داد؟ این سوال ممکن است برای بسیاری از افرادی که از براکت‌ها و سیم‌های ارتودنسی استفاده می‌کنند و نیاز به انجام تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) دارند، پیش بیاید. هر زمان که صحبت از میدان مغناطیسی می‌شود، وجود فلزات مشکلاتی ایجاد می‌کند. در دندانپزشکی، این وسیله به شکل‌های مختلف مانند ترمیم‌های آمالگام، پروتزهای ثابت، ایمپلنت‌ها، براکت‌های ارتودنسی و نگهدارنده‌های ثابت، در دهان قرار می‌گیرد. در ادامه این مقاله از وبسایت **دکتر نجمه تحویلدارنژاد**، به پاسخ این سوال خواهیم پرداخت. **ام آر آی چگونه کار می‌ کند؟** انجام MRI در حالی که بیمار ارتودنسی دارد، در بیشتر موارد خطرناک نیست؛ اما برخی چالش‌ها و احتمالات وجود دارد که با مشورت با پزشک و متخصص ارتودنسی و اتخاذ تدابیر مناسب می‌توان آن‌ها را کاهش داد. بدین منظور می توانید روی مشاوره های تخصصی خانم دکتر نجمه تحویلدارنژاد، **متخصص ارتودنسی در مشهد** حساب کنید. به طور کلی جهت کاهش خطرات مرتبط با ام آر آی در بیماران دارای ارتودنسی می‌توان از تدابیر مختلفی مانند مشاوره با تیم درمانی پزشکی قبل از انجام ام آر آی، استفاده از تجهیزات غیر فلزی در ارتودنسی و اطلاع‌رسانی کامل به تکنسین ام آر آی استفاده کرد. در فرآیند ام‌آر‌آی، بیمار درون یک دستگاه بزرگ و لوله‌ای شکل قرار می‌گیرد. این دستگاه یک میدان مغناطیسی قوی ایجاد می‌کند که جهت یون‌های هیدروژن در بدن را تغییر می‌دهد. سپس امواج رادیویی به بدن می‌رسد. گیرنده‌های خاصی این سیگنال‌ها را دریافت کرده و به تصاویر تبدیل می‌کنند. عکس‌های حاصل به پزشکان امکان می‌دهد تا جزئیات دقیقی از ساختارهای داخلی بدن را مشاهده و مشکلات موجود را تشخیص دهند. ام آر آی روی ارتودنسی چه تاثیری خواهد گذاشت؟ اثر میدان مغناطیسی نسبتاً قوی MRI روی فلزات باعث اتفاقاتی مانند گرم شدن زیاد آن‌ها می‌شود. این تغییر دما ممکن است منجر به درد گرفتن دندان، سست شدن اتصال براکت‌ها و یا حتی باعث کنده شدن ریتینر ثابت شده و مشکلات کوچکی ایجاد کند. همچنین، امکان دارد برخی از بیماران هنگام انجام ام‌آر‌آی، به دلیل وجود **نگین ارتودنسی** و سیم‌های فلزی در دهان، دچار احساس درد شوند. این مسئله به خصوص زمانی که دستگاه به دهان و فک نزدیک است بیشتر خودش را نمایان می‌کند. در این مواقع، ارتباط مداوم با تکنسین ام‌آر‌آی جهت اطلاع از هرگونه ناراحتی ضروری به‌شمار می‌رود. ### از صدمات احتمالی چگونه جلوگیری کنیم؟ جهت جلوگیری از تاثیرات **ام آر آی و ارتودنسی**، باید از تکنیک‌ها و دستگاه‌های جدیدتر استفاده کرد؛ اما یک روش ساده و موثر برای کاهش این خطرات وجود دارد و آن هم استفاده از دستمال کاغذی تمیز یا گاز پانسمان مرطوب است. با این کار، شما یک لایه نازک از دستمال کاغذی یا گاز پانسمان را روی اتصالات ارتودنسی دندان یا ریتینر ارتودنسی قرار داده‌اید. این مواد به عنوان عایق حرارتی هستند و از گرم شدن زیاد و تغییر ابعاد اجسام فلزی در دستگاه‌های ارتودنسی جلوگیری می‌کنند. ارتودنسی روی ام آر آی چه تاثیری خواهد گذاشت؟ هر جسم فلزی که در دهان قرار دارد ممکن است بر تصاویر ام‌آر‌آی تاثیر بگذارد. این تأثیر معمولاً به صورت اعوجاج و نویز در تصاویر مشاهده می‌شود. هر چه جسم فلزی بزرگ‌تر و به محل تصویربرداری نزدیک‌تر باشد، نویز بیشتر خواهد شد. **بیشتر بخوانید» آشنایی با مزایا و معایب استفاده از پستانک ارتودنسی** در برخی موارد، این مشکل به حدی می‌رسد که توصیه می‌شود برخی از اجزاء یا اتصالات ارتودنسی را خارج کنیم؛ اما مسئله این است که خارج کردن برخی فلزات امکان دارد که عملی نباشد. در چنین شرایطی، بیمار باید به روی دندان‌های خود الاینر شفاف بکشد تا از اقدامات گران قیمت جلوگیری شود. از تاثیرات دیگری که **ارتودنسی دندان و ام ار ای** روی همدیگر می‌گذارند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: - ایجاد شدن خطاهای بسیار کوچک در تصویربرداری - کاهش کیفیت و دقت در تشخیص دادن در نهایت، متخصصان تصمیم می‌گیرند که با توجه به تشخیص و وضعیت سلامت فرد، تصمیمات مناسبی اتخاذ کنند. در مواردی که تشخیص با استفاده از ام‌آر‌آی حیاتی است و سلامتی بیمار در معرض خطر قرار دارد، اقداماتی که ممکن است بر تصویر تاثیر بگذارند، باید به منظور حفظ سلامت فوری انجام شوند. تاثیر اتصالات دندانپزشکی روی تصاویر ام آر آی اتصالات فلزی دندانپزشکی مانند بریج‌ها، ایمپلنت‌ها یا براکت‌های ارتودنسی ممکن است روی تصاویر ام‌آر‌آی تأثیر بگذارند. این فلزات میدان مغناطیسی را مختل کرده و باعث ایجاد آرتیفکت (تصاویر کاذب یا نویز) در نواحی اطراف خود می‌شوند. این آرتیفکت‌ها ممکن است تشخیص دقیق ضایعات، تومورها یا التهاب‌ها را دشوار کنند، به‌ویژه در ناحیه سر و گردن. شدت این اختلال بسته به نوع و جنس فلز به‌کاررفته متفاوت است. استفاده از مواد غیرمغناطیسی یا اطلاع‌رسانی به پزشک پیش از ام‌آر‌آی می‌تواند به کاهش این اثرات کمک کند. آیا می توان برای ام آر آی براکت و ریتینر ثابت را خارج نکرد؟ در بسیاری از موارد، نیازی به خارج کردن براکت‌ها یا ریتینرهای ثابت پیش از انجام ام‌آر‌آی نیست، به‌ویژه اگر تصویر از ناحیه‌ای غیر از سر و گردن گرفته شود. با این حال، اگر ام‌آر‌آی در ناحیه فک، صورت یا مغز باشد، فلز موجود در این وسایل ممکن است باعث ایجاد آرتیفکت شده و کیفیت تصویر را کاهش دهد. جنس فلز نیز مهم است؛ برخی آلیاژهای خاص تداخل کمتری دارند. بهتر است پیش از تصویربرداری، وجود براکت یا ریتینر را به پزشک یا تکنسین اطلاع دهید تا درباره نیاز به خارج کردن آن تصمیم‌گیری شود. #### جمع‌بندی استفاده از ام‌آر‌آی در حین ارتودنسی امکان‌پذیر است و این یکی از ویژگی‌های مهم این تکنولوژی محسوب می‌شود. به دلیل استفاده از سیم‌ها، براکت‌ها و بندهای ارتودنسی که از فلزات غیرآهنی مانند آلیاژ فولاد ضد زنگ، کروم کبالت و تیتانیوم در ساختار خود بهره می‌برند، تصویربرداری ام‌آر‌آی تاثیری روی ارتودنسی ندارد. به خصوص اگر تصویربرداری ام‌آر‌آی مربوط به نواحی دیگر بدن و خارج از سر، مغز یا دهان باشد. این وضعیت نشان می‌دهد که ام‌آر‌آی به طور معمول روی افرادی که از ارتودنسی استفاده می‌کنند، تاثیر کمتری دارد و می‌توان آن را به آسانی انجام داد. با رعایت تدابیر ایمنی و هماهنگی مناسب با تیم درمانی، ام‌آر‌آی به طور ایمن و موثر در بیماران دارای ارتودنسی انجام می‌شود. اگر امکان تهیه تصویر مورد نظر حتی با انجام تکنیک‌های فوق وجود نداشته باشد، شما ممکن است مجبور شوید اجزای فلزی را خارج کنید. البته، باید توجه داشت که خارج کردن و نصب دوباره آن‌ها هزینه‌های بالایی را خواهد داشت. ###