مشاوره

مقدمه در جراحی

در طول مشاوره، اگر بیمار مناسبی باشد تصمیم گیری برای کاشت مو خواهد شد. علاوه بر این، مشاوره فرصتی است برای اینکه باید بداند چه انتظاراتی از عمل کاشت مو درست است و همه جزئیات شامل مراقبت قبل از عمل یا بعد از عمل بررسی شود. اگر خوب انجام شود، مشاوره در صورتی که به خوبی هدایت شود، به تنهایی می توان بیمار را از عمل افزایش داد. مشاوره با مشاور متخصص و مشخص شده است.

انتخاب کندیدای کاشت مو

انتخاب کندیدای کاشت مو عامل تعیین کننده اصلی موفقیت در جراحی است. در صورتی که بیمار از نظر پزشکی و روانی مناسب و سالم باشد، انتخاب کندیدا برای کاشت مو انجام می شود. ارزیابی های شاخص های مانند سن، درجه ریزش مو، بانک موی کافی، کیفیت مو، و رنگ مو در انتخاب کاندیدای مناسب کمک کننده است. کندیدای مناسب باید برای دستیابی به پوشش نواحی کاشت موی مورد نظر، کنترل ریزش موی در حال حاضر، و مهمتر از همه، انتظارات منطقی، از بانک موی کافی باید باشد.

سن

افراد 25 ساله و بالاتر برای پیوند مو ارجح هستند. استفاده بیش از حد و نامشخص دارو برای کاهش سرعت ریزش موی ادامه دارد و در حال پیشرفت نتیجه نیست. از این جهت، نرخ و شدت نهایی ریزش مو در سنین پایینتر از 25 سال بسیار کمتر از 25 سال و بالاترین قابل پیش بینی است.

در مقایسه با کاندیداهای مسن تر، این افراد جوانتر بیشتر احتمال دارد مایل باشند خط روی سر موی اصلی خود را به جای خطش موی مسن تر داشته باشند که یک انتظار منطقی نیست.

انتظارات واقعی در کاشت مو

انتظارات واقعی از تراکمی که قابل ایجاد رفتار بیمار را نسبت به نتیجه نهایی عمل زیبایی تعیین می کند. جراحی ترمیمی مو دیگر «گرافت های مو»ی قدیم نیست. تبدیل قابل توجهی از 10 تا 25 واحد فولیکولی موی بزرگتر به واحدهای کوچکتر، بیشتر به طور طبیعی یک تا سه واحد فولیکولی مو انجام می شود. (تصویر 1.1). هدف، بهبود بیماران می باشد بدون این که عمل جراحی انجام شود. نتیجه مورد انتظار از پیوند مو، بهبود طبیعی و غیر قابل کشف تراکم موها است که نباید به هیچ وجه با ظاهری به صورت مملو از گرافت به نظر برسد. علاوه بر این، حتی با گرافت های فولیکولی کوچکتر، اگر خط رویش مو بیش از حد صاف و بدون ناهمواری باشد، کاشت مو می تواند غیرطبیعی به نظر برسد.

نتیجه نهایی پیوند مو باید از «شکل ظاهری نامنظم و ناهمواری های» خط رویش موی طبیعی پیروی کند (تصویر 1.2).

بسیار مهم در اینجا، نیاز به نگرانی درمورد زیبایی ظاهری است. آنها ممکن است به خط رویش موی پیشرفته، تقویت کننده پوست جلوی سر و یا ضخیم و متراکم شدن منطقه ورتکس یا فرق سر داشته باشند (تصویر 1.3). مهم‌ترین بهبود زیبایی با افزایش و تقویت موها به دست می‌آید که با تنظیم و فریم‌بندی صورت و از طریق تقویت خط رویش موی جلوی سر و افزایش تراکم قابل ایجاد در ناحیه جلوی سر انجام می‌شود.

تصویر 1.1: در روش پیوند مدرن مو، در مقایسه با گرافت های بزرگتر و پر از فولیکول در روش های قدیمی یک واحد فولیکولی کوچکتر به واحد فولیکولی سه تایی تقسیم و تبدیل می شود.

علاوه بر این، کاشت مو باید برای آبی از ریزش موی در حال پیشروی طراحی شود. به این ترتیب، می‌توان از نتیجه کار و ظاهر طبیعی در آینده نزدیک و دور از اطمینان حاصل کرد. بنابراین، اگر بیمار بانک موی محدود و تاسی قابل توجه باشد، باید به وی توصیه کرد که مهم ترین نتیجه زیبایی با توجه به نواحی است که در قاب بندی صورت می گیرد به دست می آید. توضیح این مفهوم برای مردان به آلوپسی آندروژنتیک که به خط رویش موی پایینتر و پرپشت تر و یا پوشش پرپشت تر پوست ورتکس یا فرق سر بسیار مهم است. اگر گرافت ها بیش از حد قدامی یا جلو قرار می گیرند و خط رویش مو برود، چیزی که به جا می ماند ردیفی از عقب پیوند می خورد غیر طبیعی جلوی خط رویش موی عقب رفته است. هنگام مشاوره به مردانی که مایل به پیوند مو از پوست ورتکس یا فرق سر هستند، این نکته باید توضیح داده شود که حتی اگر با پیوند مو پوششی کاملی در پوست ورتکس ایجاد شود ممکن است برای بیمار بسیار محسوس و چشمگیر نباشد.

افزون بر این، از آنجا که پیچ و تاب خواب فولیکول های مو در پوست ورتکس در جهات مختلف روییده، گرافت های بیشتر برای پوشش کافی این ناحیه لازم است. و اگر ریزش موی در حال پیشروی، کنترل نشده باشد، ممکن است با یک حلقه غیر طبیعی طاسی در اطراف گرافت های پیوندی، بیمار باشد. با در نظرگرفتن نتایج بلند مدت زیبایی، پیوند واحدهای فولیکولی در دو سوم منطقه قدامی پوست سر، امن ترین منطقه است.

نکته مهم در اینجا، تراکم قابل درکی است که می تواند ایجاد کند و به عنوان عملکردی در نظر گرفته شود که نه تنها تراکم گرافت های پیوندی بلکه مواج بودن مو و کیفیت مو را در بر می گیرد.

تصویر 2.1: بیمار دارای خط رویش موی طبیعی است.

تصویر 3.1: مشاوره عمومی. یک مرد 28 ساله دارای خط رویش موی عقب رفته در پیشانی و کم پشتی در قسمت قدامی و ورتکس (فرق سر) می باشد.

بیمار دچار نازکی و کم پشتی مو نباید انتظار همان بهبود زیبایی را داشته باشد که در یک فرد با ضخیم و مجعد ایجاد شود. حتی با همان تعداد گرافت های پیوندی و رشد، ضخامت و مجعد بودن مو می تواند از 50٪ تا 100٪ متراکم تر از موی نازک و صاف شود. بعلاوه بر این اکرم خالص معادل تعداد پیوند شده، منهای ریز موی موجود در ناحیه پیوند مو می باشد. ایجاد یک افزایش خالص محسوس و قابل توجه در بیماران مبتلا به ریزش موی سریع و در حال پیشروی در مقایسه با بیمارانی که درجه ریزش موی کندتری دارند یا افرادی که ریزش موی آنها تحت نظر پزشکی کنترل شده، مشکل تر است.

برای رسیدن به نتیجه دلخواه، جراحی های بیشتر ممکن است لازم باشد که ممکن است به دلیل ریزش موی در حال پیشروی یا هر گونه محدودیت فنی در جراحی اولیه باشد که پوشش کامل و دلخواه مانع شود.

بسته به اندازه منطقه گیرنده پیوند، میزان ریزش موی در حال پیشروی و تامین بانک موی فرد، بیشتر می توان به هدف زیبایی مورد نظر در دو جراحی دست یافت.

سوابق دقیق پزشکی

کاشت مو یک گزینه برای درمان آلوپسیا است با این حال، ممکن است برای درمان مطلوبی نباشد. مانند هر ارزیابی ریزش مو ابتدا لازم است تشخیص مناسبی بدست آید. جراحی ترمیم مو در انواع آلوپسیا به جز آلوپسی آندروژنتیک مستلزم بررسی و ملاحظات خاص است و ممکن است به طور کلی نتایج متفاوت باشد. بنابراین، این موضوع مهم است که بتوان با اطمینان از آلوپسی آندروژنتیک را از اسکارهای مشابه آلوپسی تشخیص داد. این امر مستلزم گرفتن سوابق دقیق بیمار (جدول 1.1)، انجام معاینه کامل پوست سر و احتمالاً بررسی های بیشتر، مانند گرفتن بیوپسی است. افراد دچار آلوپسی آندروژنتیک باید ریزش پوست خود را در صورت از دست دادن سطحی، پیشرونده، بدون علامت و بدون ارتباط با بیماری بیماری یا عوامل استرس زا و یا آرایش تهاجمی مو گزارش کنند. در مورد جراحی پیوند موی سابق نیز باید با پزشک گفتگو شود (جدول 2.1).

وضعیت سلامتی بیمار و سوابق جراحی نیز باید مشخص شود. یک آزمایش پزشکی جامع باید از بیمار به صورت مستند تهیه شود.

برای هر شرایطی که احتمال برود بر روی جراحی ممکن است توصیه شود با متخصص یا پزشک مراقبت های اولیه گفتگو کنید. پیوند مو کم خطر و با کمترین عوارض همراه است، توصیه می شود که هر بیمار بالای 55 سال تایید شود و اجازه پزشکی خود را از مراقبت های اولیه خود دریافت کند. لیست موجود نیز باید با دقت بررسی شود. استفاده از داروهای ضدانعقاد می تواند کمک جانبی نسبی را در جراحی انجام دهد.

با این وجود، پیوند مو هنوز برای بیماران مبتلا به اختلالات انعقادی انجام می شود که از نظر فنی می تواند تر باشد. فقدان هموستاز یا قطع کردن زیبایی مناسب در بدن ممکن است کاشت گرافت مو را خراب کند و با افزایش، کاهش دید و بیرون آمدن گرافت پیوندی همراه باشد. بیمار می تواند با مراقبت های اولیه خود در مورد قطع دارو پیش از انجام عمل جراحی انجام دهد. با این حال، عمل جراحی انتخابی با خطر ابتلا به بیماری و بیماری احتمالی ممکن است توصیه شود. حتی اگر از داروهای ضد انعقادی جهت مصرف کند، پزشک مراقبت های اولیه وی باید قطع داروها را تایید کند.

بررسی پوست سر (جدول 3.1)

معاینه کامل پوست سر باید به تشخیص نوع آلوپسی، و همچنین تعیین اینکه آیا بیمار کاندیدای مناسبی است کمک کند.

(FUE: استخراج واحد فولیکولی).

افزون بر این، می توان منطقه برداشت فولیکول های مو را در آن زمان مشخص نمود. همچنین می توان تعداد گرافت هایی را که برای منطقه ترمیم به طور تقریبی تعیین کرد.

ارزیابی ناحیه برداشت

از نظر بالینی، آلوپسی آندروژن یک نوع ریزش موی بدون علامت با الگوی کوتاه و کم پشت و نازک در نواحی مبتلا شده، می باشد. ضخامت موها کم شده، انتهای رنگدانه های مو نازک و کوتاه و کمرنگ می شود. در آلوپسی با الگوی ریزش مردانه بیشتر ریزش موی پیشرونده پیشانی (جلوی سر) و نیز نازک شدن سطحی جلوی سر و پوست و پوست (فرق سر) رخ می دهد. اگر این بیماری درمان نشود، صافی و کچلی پوست سر در نواحی مبتلا می شود و به همه جای سر پخش می شود. رایج ترین سیستم طبقه بندی مورد استفاده برای ارزیابی ریزش مو با الگوی مردانه، نتیجه همیلتون- نوروود (تصویر 4.1) است. در مقابل، آلوپسی با الگوی زنانه، خط رویش مو (در جلوی سر) با نازک شدن افزایشی و مینیاتوری (کوتاه) شدن فولیکولی در سرتاسر پوست سر حفظ می شود (تصاویر 5.1 A و B). این شرایط ریزش مو به الگوی «درخت کریسمس» که با بخش مرکزی اصلی و ماهیت «نازک و فرانما بودن» مو تشبیه شده است. ریزش مو با الگوی زنانه ممکن است به شرایط پیشرونده طاسی و صافی پیشرفت کند. آلوپسی با الگوی زنان را می توان با استفاده از لودویگ طبقه بندی کرد.

تصویر 4.1: طبقه بندی طبقه بندی همیلتون- نوروود برای ریزش مو با الگوی مردانه.

تصویر 5.1 A و B: یک زن دچار ریزش مو با الگوی زنانه و نتیجه لودویگ نوع III، که حفظ خط رویش موی جلوی سر (A) به همراه کوتاه شدن فولیکول ها و افزایش خالی شدن قسمت مرکزی در پوست جلوی سر (B) را نشان می دهد.

تصویر 5.1 A و B: یک زن 29 ساله برای مشاوره پیوند مو مراجعه کرده است. (الف) در دیدار اولیه ظاهرا دچار ریزش مو با الگوی زنانه و نتیجه لودویگ نوع III می باشد. بیوپسی نیز ریزش مو با الگوی زنانه (FPHL) را تایید کرد. (ب) با این حال، ظرف 5 ماه مصرف ماینوکسیدیل، ارزش وی به وضعیت قبلی بازگشت. بنابراین، او تلوژن افلوویوم شبیه به ریزش مو با الگوی زنانه نشان داده بود.

در مورد خانم ها باید فضای کافی برای ایجاد برش ها وجود داشته باشد و گرافت ها بدون برش عرضی فولیکول های موجود مو قرار داده شوند. علاوه بر این، بررسی بیشتر مانند بررسی آزمایشگاهی و بافت شناسی ممکن است هر گونه غیرمعمولی را گواهی کند.

باید توجه داشت که آلوپسیِ دارای الگو، متمایز از تلوژن افلوویوم یا آلوپسی مانند لیکن پلانوپیلاریس (لیکن پلان) یا آلوپسی سیکاتریکال (central centrifugalcicatricial alopecia) است و در تشخیص آن دقت کرد (تصاویر 6.1 A و B).

ارزیابی منطقه بانک مو

ناحیه بانک مو به منطقه تعیین و طراحی شده با هدف برداشت گرافت های پیوندی گفته می شود. به منظور انجام موفقیت آمیز کاشت مو، تامین موی کافی از بانک مو نیاز است. بسیاری از عوامل وجود دارند که تعیین می کنند آیا منطقه بانک مو برای استخراج گرافت مناسب است یا خیر. جراح باید باید گرافت های کافی برای تامین پوشش مورد نظر در منطقه گیرنده پیوند تهیه کند. علاوه بر این، باید توجه داشت که از استخراج گرافت در ناحیه ای که ممکن است در نهایت، ریزش مداوم و پیشرونده رخ دهد، نمی شود، چرا که بقا و سالم ماندن این گرافت ها می توانند محدود شوند. علاوه بر این، اگر نوار پوستی برداشت شود و ریزش موی پیشرونده در ناحیه بانک مو رخ دهد، اسکار خطی (جای برداشتن مو) ممکن است قابل مشاهده باشد.

منطقه بانک مو «منطقه امن»

تئوری ناحیه بانک مو نشان می دهد که گرافت های برداشته شده از نواحی ای که تحت تأثیر ریزش مو قرار نگرفته اند در هنگام کاشت در ناحیه گیرنده درگیر، همان تراکتور ژنتیکی خود را حفظ می کند و از همین جهت به طور نامحدود به رشد ادامه می دهد. بنابراین، گرافت ها باید از یک بانک مو که به ریزش مو در آینده تا حد امکان ایمن باشد، می شوند.

اکثر افراد مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک، دارای یک ناحیه شبیه به نعل اسب در امتداد پوست پس سرشان هستند که کمتر احتمال دارد در نهایت تحت تأثیر قرار گرفتن و با عنوان «ناحیه امن» در نظر گرفته شده منطقه و مکانی است که بیشتر گرافت ها برای کاشت مو می شوند (تصویر 7.1).

«ناحیه امن» نواری به شکل نعل اسب با پهنای 5 تا 6 سانتی متری تعریف شده است که در سراسر پوست پسِ کشیده شده و تا پوست قسمت گیجگاهی کشیده شده است. برای ایجاد مرز این منطقه می توان با رسم یک خط افقی بین بالاترین لاله گوش به طور دقیق تری آن قسمت حلزونی را ارزیابی کرد. تورفتگی های مرز پس سر یا پشت گردن، پایینی را مشخص می کند. گسترش این نوار زیر این خط به نظر می رسد خطر جای زخم یا اسکار را افزایش می دهد. مرزهای جانبی منطقه امن نباید فراتر از قسمت گیجگاهی بالای قسمت حلزونی لاله گوش باشد. از آنجایی که پیشروی کم پشتی و نازک شدن مو ممکن است در نهایت باقی ماندن اسکار خطی شود، توصیه می شود حدود 2 متر از مرزهای بالای و پایینی برداشت شود.

ناحیه سالم و بدون ریزش موی پیشرونده در زنان مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک پراکنده باید با دقت و به درستی شناسایی شود. در آلوپسی «دار الگوی» در زنان، پهنای بخش مرکزی در قسمت پوست جلوی سر در مقایسه با پوست پس از سر می بایست افزایش یابد. در آلوپسی پراکنده، بخش پسِ سر ممکن است نازک و کم پشت جلوه کند و پوست سر قابل مشاهده باشد. این شرایط یک مانع نسبی برای برداشتن گرافت در «ناحیه ایمن» معمول در این افراد است، به دلیل این که در آلوپسی پراکنده گرافت ها از شروع به کوچکی می توان به عنوان نامحدود سالم استفاده کرد. میزان میزان و درجه ریزش مو در افراد دچار آلوپسی آندروژنتیک امکان پذیر است. به عنوان نمونه، یک مرد 60 ساله با پیشرفت آهسته به سطح آلوپسی نوروود نوع III بعید است که وضعیت بیماری به نوروود شدید نوع VI پیشرفت کند.

تصویر 7.1: ناحیه بانک مو

تصویر 8.1: جای زخم (اسکار) واضح و آشکار در پشت سر یک مرد آمریکایی-آفریقایی تبار با مدل بسیار کوتاه

به همین ترتیب می توان فرض کرد که یک مرد جوان 22 ساله مبتلا به ریزش موی نورود نوع III در معرض خطر بالای پیشرفت به مرحله آلوپسی نورود نوع VI قرار دارد. این افراد، کاندیدای خوبی برای برداشتن نوار پوستی خواهد شد چرا که اسکار خطی (جای زخم ناشی از برداشت فولیکول های مو) در آنها قابل مشاهده بود. علاوه بر این ممکن است سالم ماندن گرافت های پیوندی محدود باشد.

بررسی منطقه بانک موی قبلی

بسیاری از بیماران، جراحی پیوند پیوند قبلی را تجربه کرده اند. اگر پیش از برداشتن نوار صورت گرفته شود، اسکار قبلی باید بررسی شود. بعد از عارضه شامل باز شدن زخم، عفونت، اسکار ایجاد یا ایجاد کلوئید (تصویر 8.1). باید مورد توجه و بررسی قرار گیرد.

علاوه بر این، منطقه بانک مو باید از نظر تامین کافی برای کاشت و اطراف زخم قبل از نظر شلی بررسی شود. جراحی بعدی ممکن است در ناحیه ای که جای زخم قبلی انجام شود. فولیکولهایی که در اطراف فیبروز و زخم کاشت می شوند، به اندازه کافی ممکن است سالم بمانند. اگر واحد فولیکولی (FUE) قبلا انجام شده باشد، ناحیه بانک مو باید برای احتمال احتمالی اسکارهای آتروفیک با لکه های کم رنگ (hypopigmented macular scarring) مورد بررسی قرار گیرد. همچنین ممکن است با روش FUE بیش از حد برداشت صورت گرفته باشد، و ظاهری کم پشت و شبیه بید خوردگی (اسکار) در منطقه بانک مو ایجاد شده باشد.

تراکم بانک مو

تراکم مو با تعداد واحدهای فولیکولی در هر سانتی متر مربع در مقابل مو در هر سانتی متر مربع تعریف می شود. روش ها و ابزارهای متعددی برای تخمین تراکم منطقه بانک مو وجود دارد. یک روش آسان، شمارش واحدهای فولیکولی در 0.25 سانتی متر مربع و ضرب آن در چهار است، که تایید می کند تراکم در سراسر منطقه بانک مو یکنواخت نیست. کاندیدای ایده آل کاشت مو دارای تراکم ناحیه بانک مو از حداقل 70 تا 90 واحد فولیکولی در هر سانتی متر مربع است. تراکم کمتر از 40 فولیکولی در هر سانتیمتر مربع تامین بانک موی ضعیف در نظر گرفته می شوند.

کیفیت مو

کیفیت و ضخامت مو نیز یک ویژگی مهم برای ارزیابی است. کیفیت مو بر روی درک تراکم نتیجه تاثیر نهایی می‌گذارد. هر فولیکول موی بزرگتر از 70 میکرون، موی ضخیم در نظر گرفته می شود. سطوح ضخیم و فر، بیشتر نسبت به صافی و نازک ایجاد می کنند. یک فرد با نازک و صاف می شود دو برابر گرافت های پیوندی برای همان تراکم نیاز داشته باشد (تصویر 9.1 A و B). در مقابل، افراد دارای دارای ضخیم و مجعد با نواحی بانک موی محدود، خوش شانس به نظر می رسد آنها را برای ارائه پوشش کافی در ناحیه زیرین پیوند خود به تعداد زیادی گرافت مو نیاز ندارند. این مفهوم می‌تواند برای نمونه‌هایی از آلوپسی سیریکال (CCCA) مفید باشد. برای ایجاد تراکم افزایش یافته در افراد با افراد نازک و وز، تعداد بیشتر گرافت واحد فولیکولی بزرگتر 3-4 تایی را می توان در ناحیه گیرنده، پیوند زد. علاوه بر این، زنان دارای پوشش فر و وز نباید از عمل کاشت مو از صاف کننده های شیمیایی استفاده کنند، چرا که به طور قابل توجهی مورد توجه قرار می گیرد.

انعطاف پذیری یا شلی پوست سر

انعطاف پذیری پوست سر نیز یکی از عوامل تعیین کننده تامین کننده بانک مو در روش برداشت نوار است. عامل اصلی برای اسکارهای آسیب هیپرتروفیک،کشیدگی زخم است.

تصویر 9.1 A و B: (A) خاکستری، نازک و صاف بر روی پوست روشن را نشان می دهد. (ب) پوست مشکی، مجعد، ضخیم در پوست تیره تر را نشان می دهد.

در صورت وجود شلی و کشش بیشتر پوست سر ممکن است نواری پهن تر و به صورت امن تر و گرافت های بیشتر شود.

حفظ بزرگ عرض نوار پوستی کمتر از 1 سانتیمتر خطر گسترش زخم یا اسکار را کاهش می دهد. با این حال، اگر پوست سر صاف باشد و یا نوار پوستی به پهنای بیش از 1 سانتی متر مطلوب است، سپس بررسی شلی پوست سر به درستی تضمین شده است.

فرمول مایر-پل (Mayer-Pauls) یک اندازه گیری مفید برای کشش پوست سر است و برای تعیین منطقه بانکی مو می شود. انگشت شست و انگشت جراح خود را 5 سانتی متر جدا از هم قرار می دهد و پوست سر را به هم می فشارد. درصد تغییر فاصله اصلی تا فاصله فشرده شده اندازه گیری می شود (D) (جدول 4.1).

رنگ مو

رنگ موی بانک مو یا اهدا کننده ممکن است بر روی برش گرافت ها و نتیجه نهایی عمل زیبایی تاثیر بگذارد. با در نظر گرفتن برش، به سختی می توان کل جلدی خاکستری، به ویژه اگر مجد زیر شناسایی شود، و این امر باعث افزایش مراحل اجرای آماده سازی گرافت ها و کاشت می شود. این مشکل ممکن است با رنگ آمیزی فولیکول ها به کمک داروی ویوله دو ژانسین (ژنتیان بنفش) رفع شود.

حتی با تراکم کافی پیش بینی شده در ناحیه گیرنده پیوند، بر روی افراد با پوست خیلی تیره و پوست سر خیلی روشن ممکن است نتیجه یک تراکم بسیار کم پشت یا کم باشد. درخت تیره می پوست سر روشن را مشخص می کند، که باعث می شود اثر کاشت بیشتر قابل مشاهده باشد. علاوه بر این، هر گونه عوارضی در ناحیه پیوند مانند تورفتگی، خط رویش موی صاف یا تغییرات بافتی می تواند قابل توجه باشد. بنابراین، با رنگ پوست بسیار توصیه می شود که رنگشان را با رنگ روشنتر رنگ کنند. در مقابل، پوست تیره تر باید رنگشان را با رنگ تیره تر حفظ کنند. در حالت ایده آل، هر چه رنگ مو نزدیک به پوست سر باشد، مشکل پوست کاشته شده در ناحیه رنگ کمتر خواهد بود.

مفاهیم مهم برای منطقه بانک مو

• یک کندیدای پیوند موی ایده آل دارای بانک موی تامین کننده برای پوشش ناحیه پیوند می باشد.
• زخم بانک موی قبلی در صورت وجود، باید بررسی شود.
• تراکم منطقه بانک مو و کیفیت یا ضخامت مو، تراکم نهایی انتظار در کاشت را تعیین می کند.
• در تصاویری که برش و برداشت پوستی صورت گرفته، کشش پوست سر باید بررسی شود.

  جزئیات لازم برای بررسی بیمار: دستورالعمل ها و موارد قبل از انجام اقدامات درمانی و بررسی انجام شده (جدول 5.1). اگر روش استخراج واحد فولیکولی را انتخاب کنید، باید قبل از عمل در مورد برش و برداشت موها مشاوره شوند. به طور معمول، یک نوار بزرگ 5-6 سانتی متری برای برداشت مو از ناحیه بانک مو باید بریده شود. با این حال، بسته به طول اصلی، ممکن است چند هفته طول بکشد تا موها دوباره رشد کنند.

  جدول 5.1: موارد قبل از عمل

  رضایت بیمار بررسی شود

  عکس های قبل از عمل گرفته شود

  آسپرین در مصرف، قطع شود

  مصرف ماینوکسیدیل یک هفته قبل از عمل قطع شود

  مو، در صورت نیاز کوتاه شود

  جدول 7.1: موارد پس از عمل

  پانسمان، روز بعد از عمل برداشته شود

  منطقه گیرنده کاشت به آرامی با شامپو می شود

  پردنیزون خوراکی با دوز mg 40، تا 3 روز در صورت لزوم برای کاهش ورم پوست

  ویکودین تا ۷ روز

  آنتی بیوتیک های بعد از عمل به مقدار مورد نیاز

  در صورت برداشت نوار پوستی، بخیه ها یا نخ ها در طول 7 روز برداشته می شود

  گرافت های مو ممکن است 2 تا 3 هفته پس از عمل بریزند

  استفاده از ماینوکسیدیل و یا حرکت با نور لیزری کم توان برای بهبود احتمالی رشد و کاهش خطر تلوژن افلوویوم بعد از عمل به میزان مورد نیاز

  برای کنترل ریزش موی مداوم و پیشرونده، مصرف داروها را شروع کنید

  برای تاثیر کامل عمل زیبایی کاشت باید 9 تا 18 ماه بعد از عمل صبر کرد

  از این جهت، ممکن است مردم بپذیرند کل سرشان تراشیده شود و یا فقط قسمت کوچکی از پشت سرشان را بتراشند و با اطراف، ناحیه بانک مو را بپوشانند. از طرف دیگر، ممکن است بخواهند کارشان را چند سانتیمتر بلندتر نگه دارند تا منطقه تراشیده شده را بپوشاند.

  عمل جراحی نیز باید با جزئی مطرح شود. بیمار باید بداند پیوند مو یک عمل سرپایی است تحت عمل جراحی بی حسی موضعی و توسط جراحان و تیم تكنسین ها انجام می شود. این بحث شامل نوع روش مورد استفاده برداشت از ناحیه بانک مو، تهیه گرافت ها و قرارگیری آن ها در برش ها و مدت زمان تقریبی عمل کاشت باشد. همه خطرات و عوارض احتمالی نیز باید توضیح دهد (جدول 6.1).

  بقا و سالم ماندن گرافت ها به جنبه های جراحی فنی و نیز مراقبت بعد از عمل انجام می شود. گرافت های پیوندی باید از تروما یا ضربه خورده و دلمه های چسبنده نباید دستکاری و کنده شوند. بنابراین، بررسی‌های مراقبت‌های کامل بعد از عمل و موارد مورد انتظار حائز مهم است (جدول 7.1).

  به طور خلاصه، مشاوره و ارزیابی قبل از عمل، عوامل تعیین کننده در موفقیت پیوند مو به شماره می روند. نتیجه نهایی باید طبیعی باشد و بسته به میزان تامین منطقه بانک موی فرد، کیفیت و ضخامت مو و کنترل ریزش موی پیش روند تعیین می شود (جدول 8.1).

  جدول 6.1: خطرات احتمالی و عوارض علت از پیوند مو

  فولیکولیت

  کیست

  باز شدن زخم

  عفونت

  درد نوروپاتیک ناشی از برداشتن نوار پوستی

  نکروز ایسکمیک در ناحیه گیرنده پیوند مو-در شرایط تراکم زیاد مو و در سیگاری ها احتمال خطر افزایش می یابد

  ظاهر غیر طبیعی

  احتمال ضعیفِ سالم ماندن گرافت مو

  جدول 8.1: مفاهیم کلیدی

  کاشت مو باید طبیعی باشد

  گرافت ها با توجه به منطقه تئوری بانک مو، زنده و سالم می مانند

  دو روش برداشت وجود دارد: برداشتن نوار پوستی در برابر روش FUE

  برداشتن نوار پوستی باعث ایجاد اسکار قابل مشاهده و خطی می شود

  در روش FUE، یک منطقه بزرگ تراشیده می شود که با خطر اسکارهای پخش شده، کمرنگ شده و لکه همراه است

  تامین منطقه بانک مو محدود است

  تراکم مورد انتظار عملکردی شامل تراکم گرافت های کاشته شده و کیفیت و ضخامت مو

  نتیجه خالص عمل زیبایی، تعداد گرافت های کاشته شده منهای ریزش موی پیشرونده

  (FUE: استخراج واحد فولیکولی).

  در نهایت اگر بیمار تصمیم به انجام عمل انجام دهد، یک بسته با دستورالعمل کامل قبل و بعد از عمل، نسخه های داروها از عمل و یک فرم رضایت کامل برای ارسال وی می شود. بیماران در صورت هر گونه نگرانی قبل از عمل به تماس می شوند.