مناسب‌ترین سن پاسخ دهی کودک به اسمش

مناسب‌ترین سن برای پاسخ‌دهی کودک به اسمش به طور معمول حدود ۶ تا ۹ ماهگی است. در این سن، بیشتر نوزادان قادر هستند با شنیدن نام خود، واکنشی مانند چرخاندن سر، نگاه کردن به صدا یا توقف فعالیت ها نشان دهنده.

البته سرعت رشد هر کودک متفاوت است و برخی کمی زودتر یا دیرتر این مهارت را نشان می‌دهند. اگر تا ۱۲ ماهگی کودک به نام خود واکنش نشان دهد، توصیه می‌شود والدین با پزشک متخصص تعیین کنند تا وضعیت رشد شنوایی، ارتباطی و اجتماعی کودک بررسی شود.

بیشتر بخوانید: علم اوتیسم در کودکان زیر یک سال

چه روش تشخیصی برای این مشکل کودک وجود دارد؟

برای بررسی علت واکنش نشان دادن کودک به اسمش، روشهای تشخیصی وجود وجود دارد که به صورت گام‌به‌گام توسط پزشک انجام می‌شود:

ارزیابی شنوایی (ادیومتری)

اولین قدم، بررسی سلامت شنوایی کودک است. اگر کودک صدای اطراف را نشنود یا دچار مشکل شنوایی باشد، طبیعتاً به اسمش هم واکنشی نشان نمی‌دهد. این ارزیابی معمولاً توسط شنوایی‌سنج با دستگاه‌های مخصوص انجام می‌شود.

بررسی رشد ارتباطی و زبانی

گفتاردرمانگر، کودک در درک و استفاده از زبان، واکنش به صداها و اجتماعات اجتماعی را بررسی می‌کند. این بررسی‌ها می‌توانند وجود تأخیر رشدی یا مشکلات زبانی را مشخص کنند.

ارزیابی اوتیسم

در صورت وجود علائم دیگر مانند کاهش تماس، بی‌تفاوتی به اطرافیان، ناتوانی در بازی‌های چشمی و تأخیر گفتار، تست‌های غربالگری اوتیسم برای کودکان زیر ۳ سال انجام می‌شود.

مشاوره با روانشناس کودک

برای بررسی عوامل روانی یا عاطفی مانند بیماری، افسردگی، یا بی‌توجهی محیط، روانشناس کودک می‌تواند با مشاهده رفتار کودک و گفت‌وگو با والدین به تشخیص دقیق‌تری برسد.

بررسی محیط و محیطات خانوادگی

گاهی واکنش نشان نمی دهد کودک ناشی از فعالیت اجتماعی یا عدم صدا زدن مکرر نام کودک در محیط خانه است. بررسی سبک فرزندپروری و خانواده والدین با کودک نیز بخشی از ارزیابی تشخیصی است.

روشهای تقویت پاسخ دهی کودک به اسمش

برای تقویت پاسخ‌دهی کودک به اسمش، باید از روش‌های ساده، تکراری و محبت‌آمیز استفاده شود تا کودک به‌تدریج یاد بگیرد به صدای نام خود واکنش نشان دهد. از جمله روشهای درمان به شرح زیر است:

• هر بار که کودک بازی می کند یا توجه به جای دیگری است، با لحنی گرم و خوشحال نام او را صدا بزنید. در صورت واکنش، حتماً او را تحسین یا تشویق کنید تا انگیزه‌اش افزایش یابد.
• قبل از صدا کردن کودک، سعی کنید روبه‌روی او قرار بگیرید، تماس بگیرید و بعد با گفتن نامش، توجه را جلب کنید. این کار به کودک کمک می کند بین نام خود و حضور شما ارتباط برقرار کند.
• در بازی‌هایی مانند قایم‌باشک یا توپ بازی، نام کودک را صدا بزنید و در صورت واکنش، آن را در بازی درگیر کنید. در واقع از بازی، روش استفاده می‌کند.
• اگر کودک بیشتر با القاب یا اسم‌های غیررسمی صدا زده شود، به طبع نام اصلی خود را کمتر می‌شناسد. سعی کنید بیشتر از اسم واقعی استفاده کنید تا تقویت شود.
• هر باری که کودک به نامش واکنش نشان داد، با لبخند، بغل کردن، یا حتی یک اسباب‌بازی کوچک، باید اشاره کرد که باعث شکل‌گیری پاسخ مثبت در ذهن کودک می‌شود.
• در طول روز، بارها و بارها کودک را با اسمش صدا بزنید؛ هنگام لباس پوشیدن، خوردن، بازی یا تعویض پوشک. در واقع تکرار در موقعیت های مختلف به تثبیت کمک می‌کند.

نهایت….

بی‌توجهی کودک به اسمش می‌تواند از جمله مشکلات شنوایی، اوتیسم، خیر رشدی یا حتی عوامل محیطی باشد. شناسایی به‌موقع، کلید اصلی در انتخاب مسیر درمان و حمایت مناسب است. با تکرار، مشاوره سازنده و در صورت نیاز، می‌توان به بهبود واکنش تخصصی کودک کمک کرد و مسیر رشد طبیعی او را کرد.