تعویض مفصل لگن - چه زمانی تعویض مفصل لگن را انجام می ‌دهند؟

تعویض مفصل لگن یک روش جراحی است که با هدف بهبود عملکرد حرکتی در بیماران انجام می‌شود.

کسانی که به درد و مشکلات مزمن مفصل لگن مبتلا هستند تعویض مفصل به عنوان یک روش درمانی به آنها پیشنهاد داده می‌شود و اغلب با نتایج بسیار خوبی همراه است.

دلایل تعویض مفصل لگن چیست؟

عمل تعویض مفصل لگن برای بیمارانی کاربرد دارد که دچار آرتروز پیشرفته، آسیب های شدید یا نقص های مادرزادی هستند که در این موارد می توان با اصلاح وضعیت لگن به سیستم حرکتی بیماران کمک کرد و شرایط جسمانی آنها نرمال و طبیعی خواهد شد.

ما میخواهیم به صورت کامل دلایل تعویض مفصل لگن را توضیح دهیم.

آرتروز

با افزایش سن یکی از بیماری های شایع برای افراد آرتروز است، آرتروز در دو نوع استئوآرتریت و آرتروز روماتوئید اتفاق می افتد.

آرتروز استئوآرتریت باعث فرسایش تدریجی غضروف مفصل می‌شود، زمانی که این بیماری شدت پیدا می کند به مرور زمان غضروف ها نازک تر می‌شوند و استخوان ها بر روی یکدیگر قرار می گیرند.

سایش مداوم استخوان های لگن بر روی یکدیگر باعث ایجاد درد بسیار شدید شده و به مرور دامنه حرکتی کاهش پیدا می کند.

نوع دوم آرتروز که روماتوئید نامیده می‌شود یک بیماری خود ایمنی است که به مرور زمان به بافت های مفصلی آسیب می زند و منجر به تخریب مفصل و درد مزمن خواهد شد.

با توجه به اینکه این آسیب ها باعث تخریب مفصل لگن می‌شوند ممکن است در روند بیماری، بیماران احتیاج به تعویض مفصل لگن داشته باشند که به عنوان یک شیوه درمانی موثر کاربرد دارد.

آسیب های ناشی از تصادفات

یکی دیگر از مهمترین دلایل آسیب دیدن مفاصل لگن و سایر نقاط بدن شکستگی های پیچیده ای است که ممکن است در تصادفات شدید اتفاق بیفتد.

چنین حوادثی می تواند تغییرات قابل توجهی در ناحیه لگن به وجود آورده و گاهی آسیب ها آنقدر شدید است که درمانی به جز جراحی ممکن و تاثیرگذار نیست.

اگر در این تصادفات و حوادث مفصل لگن آسیب دیده باشد برای اینکه شرایط جسمانی بیماران تغییر نکند با تعویض مفصل لگن می توان به بهبود شرایط آنها کمک کرد.

بیماری های التهابی

یکی از دلایل آسیب دیدن مفاصل لگن و نیاز بیمار برای تعویض آن بیماری های التهابی است.

بیماری هایی مانند آرتریت پسوریاتیک و آرتریت عفونی می تواند التهابات بسیار شدیدی در مفصل لگن ایجاد کرده که به مرور زمان آسیب های گسترده را ایجاد می کند.

برای برخی بیماران در مراحلی از درمان، تعویض مفصل لگن توصیه می‌شود که یک فرایند درمانی کاربردی محسوب خواهد شد.

نقص های مادرزادی

در اکثر مواقع برای بیماران جوان تر سایر روش های درمانی انجام می‌شود و جراحی آخرین گزینه محسوب می‌شود.

اما گاهی اوقات آسیب دیدگی مفصل لگن یا دیگر نقاط بدن در اثر اختلالات مادرزادی رخ می دهد و به هیچ عنوان راهی به جز جراحی برای اصلاح نقص های ساختاری وجود ندارد.

اگر چنین نواقصی باعث اختلال در سیستم حرکتی بیمار شود یا دردهای شدید را ایجاد کند با تعویض مفصل زانو و تغییر در ساختار لگن می توان به حل مشکلات و آسیب های موجود کمک کرد.

روش تعویض مفصل لگن

برای اینکه تعویض مفصل لگن به درستی و با بیشترین دقت صورت پذیرد نیاز است که بیمار تحت جراحی قرار گرفته و مراحل عمل به درستی توسط متخصصانی همچون دکتر مجید قربان زاده پیش می رود.

اولین مرحله جراحی بیهوشی است، بیماران تحت بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی قرار می گیرند و انتخاب روش بستگی به شرایط بیمار و نوع جراحی دارد.

بعد از آماده کردن شرایط بیمار، با یک برش در ناحیه لگن جراحی شروع می‌شود، پزشک برش را به گونه‌ای ایجاد می کند تا دسترسی کامل به مفصل آسیب دیده داشته باشد.

این برش می تواند به صورت جانبی یا خلفی باشد، در هر صورت انتخاب نحوه برش بر عهده متخصصان است.

در ادامه پزشک با ابزارهای مخصوص اقدام به خارج کردن مفصل آسیب دیده کرده و استخوان های لگن و سر استخوان را برای پذیرش مفصل جدید آماده می کنند.

در ادامه پروتز مصنوعی که از مواد بسیار محکم تولید می‌شود به استخوان لگن متصل می‌شود و یک قسمت از آن به سر استخوان ران وصل خواهد شد.

پروتز‌ها شامل دو بخش اصلی هستند که محل اتصال در آنها مشخص شده و این مرحله با دقت بسیار بالا صورت می پذیرد.

پروتزی که برای تعویض مفصل لگن استفاده می‌شود از مواد محکمی مانند تیتانیوم یا پلاستیک مقاوم ساخته می‌شود.

بعد از نصب پروتز پزشکان عملکرد دقیق آن را ارزیابی کرده و پس از به پایان رسیدن جراحی با بخیه یا چسب مخصوص برش را ترمیم می کنند.

در این مرحله ممکن است برای خارج کردن و تخلیه مایعات اضافی پزشک از درن استفاده کند.

تمامی این مراحل با جزئیات و حساسیت بسیار بالا انجام می‌شود و عملکرد صحیح پزشک به دریافت نتایج مطلوب کمک زیادی می کند.

مراقبت بعد از تعویض مفصل لگن

بسیاری از بیماران بلافاصله بعد از تعویض مفصل لگن متوجه می‌شود که درد آنها کاهش پیدا کرده و تاثیر قابل توجهی بر بهبود کیفیت زندگی آنها دارد.

این افراد با افزایش دامنه حرکتی می توانند فعالیت های خود را به تنهایی انجام داده و حتی برای بهبود شرایط جسمانی ورزش کنند.

اما باید بدانید که نتیجه عمل زمانی به موفقیت می رسد که بیماران با حساسیت بالا مراقبت های بعد از جراحی را انجام داده باشند.

بعد از تعویض مفصل لگن مهم است که بیمار به خوبی استراحت کند و از انجام فعالیت های غیر ضروری بپرهیزند.

تا زمانی که پزشک اجازه نداده نمی توانید فعالیت های سنگین و حرکت ناگهانی داشته باشید.

برای اینکه فرایند بهبودی به درستی پیش برود انجام فیزیوتراپی الزامی می باشد.

بعد از تعویض مفصل لگن انجام فیزیوتراپی با هدف تقویت عضلات اطراف مفصل توصیه می‌شود.

این اقدام به بهبود دامنه حرکتی کمک می کند و بیماران خیلی سریع تر به شرایط عادی خواهند رسید.

برای اینکه شرایط بیماران بعد از تعویض مفصل لگن پایدار بماند توصیه می‌شود که از داروهای مسکن و ضد التهاب استفاده کنند تا درد و التهاب بعد از عمل را کنترل نمایند.

بخش مهمی از مراقبت ها مربوط به بهبود زخم ناشی از جراحی می باشد.

در صورتی که بعد از عمل مفصل زانو عفونتی در زخم ایجاد شود می تواند شرایط پزشکی خاصی را ایجاد کند.

پس اگر تجربه تورم، قرمز یا ترشح از محل برش را داشته اید فوراً به پزشک گزارش دهید.

برای اینکه مطمئن شوید نتیجه عمل به درستی پیش نمی رود حتماً پیگیری های منظم را انجام دهید.

متخصصان از بیماران خود می خواهند که بعد از تعویض مفصل لگن برای ارزیابی بهبودی و عملکرد پروتز در زمان بندی منظم معاینات تخصصی را انجام دهند.

در این صورت حتی اگر اختلالی در کارکرد پروتز وجود داشته باشد می توان فوری برای اصلاح آن اقدام نمود.

معایب تعویض مفصل لگن

اگر چه تعویض مفصل لگن یک راه حل درمانی و نجات دهنده برای برخی از بیماران است، اما نمی توان از عوارض این تکنیک درمانی چشم پوشی کرد.

با توجه به اینکه این پروتز‌ها عمری بین ۱۵ تا ۲۰ سال دارند ممکن است بیماران بعد از این فاصله زمانی نیاز به جراحی مجدد داشته باشند.

از معایب دیگر این روش درمانی نیاز مبرم بیماران به فیزیوتراپی است، تا زمانی که فیزیوتراپی انجام نشود و تمرینات تقویتی صورت نپذیرد ممکن است موفقیت کافی از جراحی حاصل نشود.

اگر چه بهبود بیماران بستگی به پزشک و عملکرد تیم پزشکی و مراقبت های بعد از آن دارد، اما برخی از بیماران حتی در دوره بهبودی حس درد و ناراحتی را تجربه می کنند.

اگر چه هدف پزشک از بین بردن درد بیماران است اما برخی از افراد همواره این حس را تجربه می کنند.